Stefan Zweig okuyup da beğenmedim bunu diyebildiğim bir kitap yok. Olsa olsa dinsel terimleri çok harmanladığı algılamanın kolay olmadığı bir novellasını okumuşumdur. Gelelim Sahaf Mendel’e.. Zweig belki de hayatına bir tık ilgili olduğum birisi olduğu için belki de umutsuzluğa düştüğümde bir inanca ihtiyacım olduğunda koştuğum bir yazar. Mesela hep şey derim. “Bu duyguyu bu kadar nasıl bilebilirsin! Nasıl?” O yüzden elimden geldiğince objektif olmaya çabalayacağım. Kitap 1 hikaye, 2 novelladan oluşmakta. Hikayemiz ve kitaba da adını veren Sahaf Mendel. İlkokulda bir sene dersime giren bir öğretmenim sayesinde bu hikayeyi merak ettim ve biraz bahsedelim.. Bildiğimiz dükkanı olan biri değil Mendel. Ama işinde çok iyi biri. Onun bilgisi işin biraz arşivlik kısmında. Hangi kitap hangi yılda basılmış, kaç baskı yapmış, hangi yayınevinden çıkmış, nerde bulunur bilir. Öyle bir hafıza. Onun için zor halledilir imkansız bir iki güne halledilir önünüze getirilir. Yanlış anlaşılma silsilesi ve savaş teması bir araya gelince Mendel’in hayatı değişir. Yıllar geçer ve o artık eski Mendel değildir. Kafe Gluck savaş zengini birinindir artık ve Mendel’i istememektedir. Nitekim sonrası da acı. Yıllar sonra onu tanıyan iki insanın sohbetinden tüm bunları ediniyoruz. “..çünkü anılar insanları birbirine bağlar ve sevgiyle anılanlar iki kat daha fazla.” İlk novella Görülmeyen Koleksiyon. Eski bir asker kendi deyimiyle içki, sigara içmemiş, gezmemiş, tatil yapmamış ama koleksiyon tutkusu için çok çabalamış. Hatrı sayılır bir de koleksiyona sahipken 1. Dünya Savaşı yıkımı ve getirileriyle zor günler, geçim sıkıntısı derken oluşan değişimler aktarılmış. “Sanata yoğunlaşan insanlar çevresinde olup bitenlere karşı kördür.” çıkarımı üzerinde durulmuş. İkinci novella beni çok etkiledi. Ah keşkee.. Unutulmayacak Bir İnsan. Zaten çok kısa içeriğine hiç girmeden iki alıntıyla yazımı bitireceğim. “.. Başka bir deyişle para biriktirerek değil de, iyilik biriktirerek küçük bir servetin sahibi olmuştu.” “ Dünyada tüm insanlar birbirine güvense polise, mahkemelere, hapishanelere ve hatta… paraya gerek kalmaz. Herkes, başkalarının yardımına koşan, karşılığında ise ihtiyacından fazlasını istemeyen Anton gibi yaşasa , karmaşık ekonomimiz için daha iyi olmaz mı?” İyi okumalar

Sahaf MendelStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20228,5bin okunma

·

89 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bennur Karakaş