Ve Tartatostayım
Çocukları düşlüyorum..
Küçük yaşta saçlarında inci,
İnci taneleri.
Ve çocukluğu..
Çürüye çürüye ölen anneleri.
Umudun kabristanlarını;
Karanlık dehlizli hastaneleri.
Evet hastaneleri.
Ah, hastaneleri..
Koridorları görüyorum.
Uzun uzadıya, koridorları.
Okumayı yeni sökmüş bir çocuk gibi,
Gözüme değen her yazıyı okuyorum.
Doktor isimleri, üniteler, poliklinikler..
Sonra..
Sonrası..
Göklere göklere haykırıyorum!
Ta göklere!
Bencillik değil bu.
Değil!
Fakat, nasıl delip geçmez bunca acı söz?
Nasıl ulaşmaz ol Çalaba, ölüme olan şikâyet?
Nasıl dayanabiliyor bunca çığlığa, şu dünyanın atmosferi?
Ah..
Düşmüşüm dünya denen bu gamhaneye.
Mihmanlar mihmanları uğurlar durur.
Mağdur ve mağrur.
Ve yenilmiş, çaresiz oğullu ittifak.
Yırmiüç yaşında delikanlı,
Şimdi, yirmidört yaşında umudunun katili;
Soğukkanlı bir elikanlı.
Ve Tartarostayım.
Tartaros burası.
Ölüler ülkesinin en derin,
En derin yeri.
Tartarostayım.
Farkındayım.
Tartaros burası.
Gâh ayaz, gâh zemherî.
Gâh izdiham, gâh yangın yeri..
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Ah Prometheus!
Bir sahip çıkamadın şu eline!
Desene şu,
Şu Tanrılardan çaldığın ateşin, yüreğimde işi ne?..
Tuncer Turgay.
11.02.2022
·
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.