Hüseyin Nihal Atsız'ı çok tanımadan okumaya başladığım kitap, başlangıçta bana sıkıcı geldi. Zaman zaman Selim'i o salonda zorla oturtup karısı Ayşe'ye demek istediklerini direk demesini istedim. Devamlı bir ruhsal bozukluk içerisinde olan Selim beni ne kadar sinir ettiyse, karısı Ayşe durağan, çok düşünceli hali ile beni çileden çıkarttı. Bazı arkadaşlarımız da bahsetmiş, kitap ilerledikçe bir aşk hikayesinin doğacağını sezebiliyorsunuz. Aşka inanmadığım için Sinan'ın yaşadığı çöküntüleri, sıkıntıları da anlamsız buluyorum. Üstüne üstlük kendisi de bu aşk duygusunu kabul edemiyor. Onun için varsa yoksa askerlik ama aşk acısı onu öyle bir çarpıyor ki ( bu duyguyu yaşamak istemem) ruhu olmadığı halde ruh adam oluyor. Kitapta ki mahkeme sahnesinin satırlarını bir solukta okudum. Detaylı, ince ayrıntılar ile anlatılan bu sahneye hayran kaldım. Sanki kendim sorgulanıyormuş hissi ile acaba ahiret sorgum nasıl olur diye de düşünmedim değil. Söylediğim gibi yazarı tanımadan okuduğum kitap devam ederken 'eşim hayırdır Atsız mı? okuyorsun' sorusu ile ya ben ne yapıyorum da bu bana bunu dedi sorgulaması ile araştırmaya başladım. Gördüğüm ırkçı bir yazarı okuduğum idi. İnternetten araştırmalarım yeterli olmayacağı için daha detaylı bir araştırma yapmadan çok fazla yorumda bulunmak istemiyorum. Kendisine ait diğer kitapları da okumayı istiyorum. Ama gördüğüm kadarıyla bu roman düşünceleri dışında yazdığı tek roman. Eğer daha önceden bilseydim okur muydum evet okurdum, çünkü hayatta farklı sesleri duymayı çok seviyorum. Varsa başka önerileriniz bu konuda oldukça açığımdır. Kitabı çok beğendim, bir puanı da başta ki o sıkıcı sayfalar nedeniyle kırıyorum. Keyifli okumalar...

Ruh AdamHüseyin Nihal Atsız · Ötüken Neşriyat · 201927.3k okunma

·

15 views

partes

@partes ·

7y

Hüseyin Nihal Atsız'ı tanımayan birisi için kitabın ilk başlarda ne anlattığını anlamak biraz zor olabilir hak veriyorum size çünkü bu kitaptaki olaylar aslında Atsız'ın kendi hayatında yaşadığı bir takım olayları da dolaylı yoldan barındırıyor. Buna örnek olarak askerlikten atıldıktan sonra yalnızlaşmasını verebiliriz. Gerçekte de yazar 1944'teki davasından sonra buna benzer olaylar yaşıyor. Bir başka örnek de askerlik aşk karmaşası bu konuda tahminim ülkü ve günlük hayat meşgaleleri arasındaki zıtlık. Roman Atsız'ın fikirlerinden aslında az da olsa barındırıyor ama tabi ki Bozkurtlar romanı kadar değil ki Bozkurtlar romanı okuduğum en başarılı tarihi romandır öneririm. Eğer fikirlerini merak ederseniz de Türk Ülküsü kitabını öneririm. Bana göre kendisi ne kadar ırkçıyım dese de fikirleri II. Dünya Savaşı'nda Avrupa'da doğan ırkçılık fikirleri kadar basit değildir. İyi okumalar.