1 günde bitirebildiğim, içerik bakımından yoğun olmayan bir kitaptı. Tarık Ramazan, Halime, Kerem, Abbas anlatıyor bize olan biteni… Dört bölüme ayrılan kitapta, her karakter kendilerine ayrılan bölümlerde kalemi alıyor eline ve kendileri yazıyor hikayeyi… Düğün Evi adında bir tiyatro oyunu yazan Abbas Yunus, eseriyle büyük sükse yaratır. Oyunda aslında Abbas Yunus’ un bir zamanlar ailesiyle yaşadığı kokuşmuş evini ve kokuşmuş misafirlerini anlattığı düşünülür. Her muhatap, ‘kahraman anlatıcı’ olarak rollerini üstlenip kendi penceresindeki perdeyi aralayarak anlatmaya başlar işin aslını… 1.Bölümde Aktör Tarık Ramazan perdeyi araladığında kapkaranlık bir manzaraya bakar. Düşmanı Abbas aşağılık bir katildir. Tahiye de o aşağılık katilindir. Hınçla püskürür sayfalara çünkü Tahiye her şeyi hak etmiştir. 2.Bölümde Kerem alır kalemi eline. Pencereden bakınca yapayalnızdır. Halime’nin sevgisiz eşi ve Abbas’ın afyon bağımlısı babası olarak var olabiliyordur sadece. Özgürdür kendi içinde ama Halime gibi bir ‘fahişeyle’ yaşamaya mahkum edilmiştir. 3.bölümde Halime aralar perdeyi ve sadece oğlu Abbas’ı görür. Kurtuluşunun anahtarını ve yaşama sevincini yani. Her şey Abbas içindir ve herkes bunu bilmelidir. 4. ve son bölümde Abbas yazar hikayeyi… Perdeyi aralar ve sadece bir kalabalık görür. Annesi, babası, diğerleri ve Tahiye… Nefret ettiği ve merhamet ettiği kim varsa onları bulundukları yerde bırakıp kendi içine döner. Kitabı okurken akış olarak fazla sevdiğim söylenemez. ‘Her kahraman kendi hikayesinde haklıdır çünkü bu onun hikayesidir’ temasının işlenişi güzeldi ama olayların döne döne anlatılması biraz yorucuydu. Olaylar ve duygular netti ama yer yer havada kalan şeyler vardı. Abbas bir kötü adam olsaydı daha da sevebilirdim sadece.

Düğün EviNecib Mahfuz · Kırmızı Kedi Yayınevi · 2020376 okunma

·

177 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esra