Gönderi
Çok yoğun okumaların sonunda yazacak bir şey bulamıyorum. Ya da sıcağı sıcağına yazamıyorum belki bilmiyorum. Sadece. Ben bu kitaplara ve bu dünyaya, daha doğrusu bu kültüre ve ahlaka yirmi yılımı verdim. Evet 20. yılım ve bir gün bile pişman olmadım. Gerçek dostluğu ve aile sıcaklığını, adaleti ve belki de doğru diye tanımlayabileceğim birçok şeyi 10 yaşında bir çocukken bu kitaplardan öğrendim. Herkesin içinde seçimlik iyi ve kötü barındırdığına inandım. Harry Potter evreninde iyi ve kötü net bir şekilde ayrıdır ve her zaman seçim hakkı, pişman olma şansı vardır. Grilerin pişman, siyahların bembeyaz olduğunu gördüm. Daha neler neler... Paylaşmanın mutluluğunu gördüm. Kimsesizlerin kimsesi olmanın çok zor olmadığını. Çoğunluğun görüşüne itaat etmek zorunda olmadığımı da. Doğru bildiğim yoldan şaşmamayı. Kötülük karşısında saf iyilik olmayı. En çok da. Bunu koca bir düğümle yazıyorum ya. Fedakarlığı. Bu hayatta kimseden nefret etmiyorum kimse yüreğimin bir köşesinde nefretle kinle katran karası durmuyorsa bunu da, kendimi özgür bırakmayı da bu evrende öğrendim. Kötülerin en büyük cezası kendileri ile olmak dedim. Sevginin iyileştirici gücünü, her şeyi alt ettiğini gördüm, inandım. Bu konu yoruma kapalı o yüzden. Kıyası kabul etmeyecek kadar ayırdında ve tadında seviyorum. Tarif edemiyorum doğru ama yaşıyorum.
🪄
Bu aralar ihtiyacım olan şey bir maratondu . Hayır mutsuz ya da üzgün değildim. Hatta çoğu kez ne çok şeye sahip olduğumu düşündüğüm zamanlar yaşıyorum insanların saçma sapan varlıkları sayesinde. Her zaman elhamdülillah diyorum. Ama bir yanımda böyle kaçmak kurtulmak istedi, saf mutluluk. Katıksız. Kimsesiz. Sessiz. Kendi kendime. Ve işte buradayım maraton devam ediyor.️
Benim için Harry Potter evreni bu demek. 10 20 30 hiç fark etmiyor. Yani 'always'🪄
Harry Potter ve Ölüm YadigarlarıJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Yapı Kredi Yayınları · 201623.4k okunma
·
154 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.