Acı \ Değişim \ Delilik
Çatısı paslanmış , bacası yarı yarıya yıkılmış, etrafındaki arazinin otlar tarafından kaplandığı son derece çirkin ve bakımsız bir hastane yer alır bir taşra kasabasında. Bu hastanenin bir ek binası vardır ve bu binanın durumu harabe denilecek kadar feci durumdadır. Binanın içinde paçavraya dönmüş hasta elbiseleri varlığını inkar edecek duruma gelen yataklar döşekler bulunur. Tüm bunlar etrafa öylesine kötü bir koku yayar ki akıllı bir insan bir kaç dakikadan daha fazla tahammül edemez bu kokuya .
Bu hastanenin "Nikita" adında bir bekçisi vardır .Bu adam özünde iyi saf olmasına rağmen aklı kıt biridir ve hastaların üzerindeki otoritenin yalnızca nereyi vuracağı belirsiz olan yumruklarla sağlanabileceğini düşünür .
Evet, bu hastanenin hastaları da vardır .Eğer biraz cesaretli olup hastanenin binasından içeri girerseniz kolaylıkla 
Altıncı Koğuş " u bulabilir ve yere vidalanmış yataklar ve bu yatakların üzerinde hastaları bulabilirsiniz . Akıl hastalarını (!)
Beş kişiden oluşan Altıncı Koğuş ekibinin her birinin orda olmasında bir hikayesi bir nedeni vardır. Ayrı ayrı hepsinden bahsetmeyecez ama aralarından biri bizim için önemli bir karakter ve bunun hakkında bir şeyler söylememiz gerekiyor.
"İvan Dimitriç" yaşamının büyük çoğunluğunu zenginlik ve refah içinde içinde geçirirken yaşadığı bir takım ailevi olaylardan dolayı bir anda yoksulluk içerisine düşmüş,bu yüzden üniveristeyi yarıda bırakmak zorunda kalarak çalışmak zorunda kalmıştı . Eskiden kitaplara son derece ilgili okuyan , düşünen bir bireyken yaşamın onu sürüklediği konum karşısında bu ilgisini kaybetmişti. Daha kötüsü İvan Dimitriç bu yeni hayatının ağırlığını kaldıramayarak aklını kaybetmeye başlamıştı .Sürekli olarak üzerinde bir baskı hissediyor, her an birileri tarafından gözetlendiğini düşünüyor ve kasabada işlenen cinayetlerden kendisinin aslında hiçbir alakası olmasa da sorumlu olduğunu düşünüyordu . Bu korkunç düşünceleri zaman içerisinde öyle ciddi bir seviyeye geldi ki artık evinden dışarı çıkmayıp insanlarla konuşmamaya başladı . Ve bu sürecin sonunda İvan Dimitriç kendini Altıncı Koğuş ta buldu.
Aynı zamanda İvan gibi ilginç başka bir karakter vardı . Ama kendisi bir hasta değildi , bir doktordu . Andrey Yefimiç .
Kendisi hayatının ilk döneminde bir din adamı olmayı planlarken daha sonra ailesinin etkisiyle doktor olmaya karar vermiş ama hiçbir zaman bundan tam anlamıyla mutluluk duymamıştı . Gerek kendi hayatında gerekse iş hayatında oldukça rafine bir kişiliktir .
Doktor bir gün ek binayı ziyaret eder İvan"la tanışır ve 20 yıldır görev yaptığı kasabada ilk defa akıllı birini bulur ve her ne hikmetse o kişi de akıl hastası (!) olarak hastaneye yatırılmıştır . "Benim hastalığım yalnızca şu ki, tüm şehirde yirmi yılda sadece tek bir akıllı adam buldum, o da bir deli!" Karşılıklı uzun süreli konuşmalar ve atışmalar eşliğinde bolca felsefik mesajlar alacak ve hem edebiyat hem de felsefe iştahınız körüklenecek . 
Anton Çehov " un klasik tarzı ile kısa tuttuğu bu eserinde bitmiş olmasına üzüleceğinize kuşkum yok . Doktorun başından geçenlere ve kitabın yarattığı ilginç sembolik odaya baktığımızda aslında hepimizin farklı farklı kişilerle kendi hikayelerimizle bir Altıncı Koğuş ta olduğumuzu anlıyoruz.
Kitabın özetini bir cümle ile alıntılayarak incelememi bitirmek istiyorum;
"Asırlık halk deneyiminin de dediği gibi:” Asla dilenci olmam, hapse girmem demeyeceksin.”
Keyifli okumalar dilerim kitapla kalın efendim .
·
174 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.