Proust’u anımsatan şekilde Cartarescu’nun geçmişini okuyacağımı sanıyordum ancak beklediğimden çok daha derin ve zengin bir romanla karşılaştım. Roman, her biri Cartarescu’nun hayatın üç kesitini aktardığı üç bölüm ve çok incelikli bir şekilde bu bölümlere bağlanan, başta ve sonda olmak üzere iki kısa hikâyeden oluşuyor. İlk bölümde çocukluğunu; arkadaşları, bir çocuğun hayatı, dünyayı, cinsiyetleri ve cinselliği keşfetmesi ve bunlarla ilgili kafasında kendince ürettiği teoriler ekseninde çok güzel anlatıyor. İkinci bölümde gençliği; ilk aşk, saplantılar, hayal kırıklıkları, ayrılık, insanın aşık olduğunda o kişi üzerinden yansıması ve ayrıldığında da adetâ kendi içindeki diğer benlikle vedalaşması üzerinden hakikaten çok etkileyici anlatmış. Bölüm başlar başlamaz çok farklı bir şey okuduğunuzu fark ediyor, arada afallayıp ‘nereye bağlanacak, bir ipucu verdi de kaçırdım mı acaba’ diye kimi yerleri dönüp tekrar okuyor ancak bölüm bittiğinde yazara hayran oluyorsunuz. Bana Sabato’yu anımsatan şekilde gerçeküstü unsurlarla da bezenmiş, kendini evrenin tek hakimi ve aşkını da ayrılığını da ilk, son ve her şeyin merkezi sanma yanılgısında olan insanoğlu ve evrenle ilgili inanılmaz bir masala bağlanıyor bölüm. Üçüncü bölümde ise genç yetişkin kimliğinde, insanın evren ve dünya gibi hakikaten de hayatının tam da o döneminde yaşadığı sorgulamaları kendine has yöntemle işlemiş. Bu kez, yine yazarın hayal gücüne ve zekasına hayran bırakan, evrenin oluşumunun ve dinler tarihinin alternatif bir anlatımı gibi de okunabilecek bir masal bekliyor okuru. Çocukluktan yetişkinliğe doğru bölümler ilerledikçe Cartarescu’nun dili zenginleşiyor, kullandığı anlatım teknikleri kompleksleşiyor ve mevzular derinleşiyor tıpkı gerçek hayatta olduğu gibi. Özellikle son bölümde, hem birinci ve üçüncü tekil kişi ağzından hem de tanrısal bakış açısıyla anlatması ve bunlar arasındaki geçişin pürüzsüz olması bana göre dahiyaneydi. Salt edebi lezzeti için masal tadında bile okunabilecek metnin tümüne bakıldığında ise, yazar, ölmek üzere olan bir adamın edebiyatla ölümsüz olma çabasıyla, ruhun farklı beden ya da cisimlerdeki serüvenleri ve evrenin hikayesi arasında paralellik kurarak, benlik ve insan ile evren arasındaki ilişki ile ilgili muazzam bir hikaye anlatıyor. Kesinlikle okuduğum en farklı, en ufuk açıcı ve en iyi romanlardan biri. Yazarın hayal gücüne, diline, kültürel birikimine ve zekasına hayran kalmamak elde değil. Sevdiğim filmlere rastlamak da bonusu oldu benim için.

NostaljiMircea Cartarescu · Ayrıntı Yayınları · 201720 okunma

··

1 artı 1'leme

·

6,2bin görüntüleme

Aydın Akduman

@SivriDilsiz ·

02 Eylül 2023 21:24

Kitap hakkında bir inceleme yazmak geldi içimden. Fakat bu inceleme varken benim bir şeyler yazmama gerek kalmadı. Değerli bir yorum.

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İpek Dadakçı