Kitabı iki bölüme ayıralım. Yazarın da yaptığı bu zaten. İlk bölüm zalim ve zulüm üzerine. Bu kavramların insanlar üzerindeki etkilerini, kültürleşmiş hallerini ve özellikle bu kültürleşmiş hallerin doğal, sıradan, olması gereken şeylermiş gibi görünmesi üzerine konuşuluyor. Buna birçok insan eylemleri ike de örnek veriyor yazar. Zulüm ve zalimlik hangi hallerde tellerinize dokunur, ne zaman vicdanınıza seslenir. İşkenceye yönelmek, öldürmek ne zaman insanları Raskolnikov gibi hasta eder de yatağa düşürür. Toplumlar olarak kıyımları haklı gösteren, cinayetleri kutsallaştıran kurallar ve ahlaki değerler oluştururuz. Kurbanlar verip bunu farklı mecralarla haklı gösteririz. Sırf eğlencesine ölümcül partiler, festivaller düzenler, bunu heyecanla ve renkli renkli anlatırız. Peki edebiyatta bu bu nasıl görünür? Kitaplar, zalin yazarların yazdıklarını gözlerimize sokarken kimi zaman onlardan nefret eder kimi zaman anlatmak istediklerinin çok uzağında kalırız. Tabii bir giz saklayamayan kitaplar da var bu konuda ama ahlakı, kutsalı yerle bir eden yazılar bizi birkaç yönden vurur. Hem ikiyüzlülüğümüzü ortaya çıkarır hem de bizim asıl olan yüzümüzü gösterir bize. Zalim edebiyat bize kendimize bakmayı gösterir. Çünkü buradaki her anlatı bize aittir. Kabul ettiğimiz, karşı çıkmadığımız, görmek istemediğimiz çirkinlermizi gösterir. Jose Ovejero zalim ve zulüm kavramlarından yola çıkıp edebiyatta bu kavramların yerini tarıtışıyor. Bunun için bize başlıklarla yedi kitabı örnek veriyor. Bu kitaplar çoğunlukla pornografik kitaplar. Bu mrneklerin sebebi en ilkel dürtülerimizi sergilediğimiz konulara sahip olması. İlkel vahşi duygularımız ve onları ortaya çıkarmayı en çok sevdiğimiz yön olan bastırılmış veya arzuladığımız seks.

Zulmün EtiğiJosé Ovejero · Alakarga Yayınları · 202211 okunma

·

994 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.