Duygu dolu bir roman. Kitabın başkahramanın adı (kahramanın bir kaç sayfada kendisine lakap taktığı ad hariç) sadece 63. sayfada geçiyor: Wedel Jarlsberg. Otobiyografik tarzda bir kurgu göze çarpıyor ki romanın her cümlesinde, bütününde anlatım birinci ağızdan, yani kahramanın ağzından aktarılıyor. İhtimal dahilindedir yazar romandaki kahramanın yansıyan yüzüdür. Sürükleyici, net ve açık dille yazılması, bir solukta okunması beraberinde verilen tema, duygusal bağlamda sözcüklerle anlaşmış gibi duruyor. Ancak yazarın esere verdiği isim olan 'Açlık', yazılar yazarak ve bu yazıların tutulması girişiminde bulunan, hayata tutunan bir yazar kahraman üzerinden verilmesi, kanımca, insanda, konuya bağlı olarak daha alt tabakalardan ve farklı rollerden yoksul insanlar anlatılsa, roman daha başarılı olunabilirdi düşüncesini doğuruyor. Ve burada açlık, kahramanın sürekli devinimsel bir halde oluşuna, onun, sırf yokluktan ziyade mideyi bir nebze olsa da kendisini rahatsız etmeyeceğinden emin olmak için doyurabilmenin serüvenine sürüklemektedir. Romanı okurken başkahramanın kişiliği/karakteri, Şener Şen'in ''Namuslu'' filmindeki 'namussuz namuslu' repliğini çağrıştıran bir yapıdadır. Çünkü filmin sonunda Şener Şen namuslu bir kişi olmaktan çıkıyor, namussuz bir kişiye bürünüyordu. Özü itibariyle namuslu ve doğru yaşama telaşında olan romanın başkahramanı da 'açlığa bu kadar dürüst direnme mücadelesini veriyorken', romanın orta sayfalarında yanlış bir eylemde bulunması, erdemliğine, doğru yaşayışına küçük bir darbe indirmiş olmaktadır. Ancak bunu sorgulasa da, yine de yaptığı hatadan önceki kendi 'açlık mücadelesi'ne kaldığı yerden devam etmektedir.

AçlıkKnut Hamsun · Altınpost Yayınları · 201228,2bin okunma

·

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İsmail Duman