hiç'in pişmanlığı
hep'in yarınlarından derindir ..
kader yaşadıkların değil
yaşanması mümkünken
yaşayamadıklarının bedelidir ..
herkes iyileşebilir
sevdikleri öldürmedikçe ..
fırtınalar kopardım da
bahçelerinde yaprak oynamadı
çok kavgadan sağ çıktım
sarılmak istediklerime yumruklar savurdum
saçını okşarken ellerimi titreten kadınlar oldu
yüzlerine küfürler ettim
yaparken korkak
yıkarken cesurum ..
kapımda sürgüler çekili şimdi
düşmanlarım için değil
dostlarım gelir diye kapalı ışıklar ..
yüzerken uçtuğunu sanan kör balıktım
silgiyi kalemden çok seven yazar
sevilmeyince değil
sevmeyince ağlayan bir çoçuk ..
sen sanma ki boya tutmaz acılar
gözünde yaş olanın gökkuşağı kalbinde çıkar
her yalnız ardında bir kalabalık bırakır
kırgınlığı birine
pişmanlığı hepsine
sorma
talihsizliğim senden çok eski ..