@blogcuanne uzun yıllardır instagramdan takip ettiğim, yazılarını severek okuduğum biri, kitabı çıkar çıkmaz alıp okumak istedim. Bu zamana kadar düşündüğüm, hissettiğim ve belki birçoğunu kelimelerle ifade edemediğim feminizm yolculuğunu anlatmış, çok da iyi olmuş. Okurken hep ‘işte tam da böyle’ dediğim, sürekli altını çizdiğim cümlelerle dolu. İyi ki yazmış, sadece kadınlar değil erkeklerin de okumasını çok istediğim bir kitap. Çok fazla uzatmadan sözü alıntılara bırakıyorum. ‘’Kadının kadın olarak, birey olarak, insan olarak değil, en çok ‘anne olarak’ var olması isteniyor. Ne var ki, anne olmak da tek başına yeterli olmuyor; toplumun istediği gibi bir anne olmak ve ona göre annelik yapmak gerekiyor.’’ ‘’Annelerin hakkı ödenmez’’ denilerek ücretsiz ev işçisi konumlarını itiraz etmeden sürdürmeleri bekleniyor. Annelerin ‘’kan kusup kızılcık şerbeti içtim’’ demeleri normal karşılanıyor ama aslında o kadınların, kendi hayatlarını yaşayamadıkları kimsenin umurunda olmuyor.’’ ‘’Anneler hastalanmaz’’ deniliyor ama anneler hem de okula giden çocukla birlikte hastalanıyorlar. Sadece, yatıp dinlenme lüksleri olmadığı için ayakta geçiriyorlar.’’ ‘’Kadının girmesine izin verilmeyen her alanda söz sahibi olan erkekler, tarih boyunca anneliği yüceltmiş ama aslında çocuk bakımına kadına kilitlemişler. Kadını kamusal alandan dışlayarak eve hapsetmiş olmalarının karşılığında ona ev içinde sözde bir iktidar tahsis etmiş ve bu sırada kadının hareket alanını iyice kısıtlamışlar.’’ ‘’Kadınların, işyerindeki tam zamanlı mesailerinin ardından bir de evde çalışacaklarını, kariyer yapan bu kadınların işyerinde bilançolarla, bankada müdürle, hastanede hastalarla, şantiyede işçilerle, okulda öğrencilerle, mağazada müşterilerle… uğraştıktan sonra eve gelip yemek yapıp çamaşır asacaklarını, evdeyken işi, işteyken evi düşüneceklerini söylemediler.’’

Meğer Ben FeministmişimElif Doğan · Doğan Kitap · 2022142 okunma

·

352 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Burcu