PEKİYİ
Güzelim Türkçemiz zor dildir;
Ural-Altay kökenli, Orta Asya patentli.
Ve de sonradan eklemeli,
Velhasıl efendim, zengin bir dildir...
Sahip çıkmalı, sahiplenilmeli,
Kesinlikle!
Bu şüphe götürmez, şüpheye hiç gelmez!
Türkçemiz içinde pekiyi:
Kapsamlı kelimedir “pekiyi”
Sizin kaç çeşit “pekiyi” niz var bakalım?
Durmayalım, sayalım;
Pekiyi:
Siz bilirsiniz paylaşmak istemiyorsanız, saygılar benden…
Pekiyi:
Evet, tamam, tamam haklısınız!
Pekiyi:
Hesabı sorulur, sorulacaktır.
Pekiyi:
Öyle olsun bakalım, anladım…
Pekiyi:
Bu ne şimdi?
Pekiyi:
Boş ver! Gitsin!
Pekiyi:
Böyle iyi, aferin Tanrı’ya der gibi…
Pekiyi:
Bu kadar mıydı, bu kadar mı yani?
Pekiyi:
Tamam, bitti…
Pekiyi;
Bir acizlikte barındırıyor içinde, güçler mücadelesinde;
İstenildiğinde güçlü,
İstenildiğinde zayıf…
Nitekim bütün mesele istemekte;
Dilemek, umut etmek ve dua etmek icabında.
Ve de azim, hareket, sabır, çaba,
Anlayış, sağduyu, vicdan, merhamet,
Sevgi en önemlisi, saygı en başta…
Tutku ve ihtiras da önemli,
Pekiyi:
Ani bir kaçış var, tam da burada...
Oldu mu efendim size, bi düzine pekiyi?
Görevimiz çok şair ve yazar olarak;
Âcizane şairden, çalışkan şaire geçmeli…
Hemen şimdi, hemen şimdi…
Pekiyi:
İlkokul ders notlarımızın göstergesiydi bir zamanlar,
“Pekiyi çocuklardık”
Pekiyi, pekiyi…
(Yıldızlarını öğretmenleri eklerdi.)
Okunuşu “peki” tamamında,
“Y” kaynaştırma yazımında,
“İi” uzatılır, okunuşta, her defasında…
Kaynaştıralım, kaynaşsınlar;
Onlar farkında…
Pekiyi;
“Zor olan sevilir…”
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.