Yine çok uzun zamandır merak ettiğim ve çook uzun soluklu bir klasik yorumu yapacağım. Hikayesini az çok her yerde duyduğum ve biraz aşina olduğum bir kitaptı kendisi. Karakterlerin çoğunu biliyordum ama hiç bu kadar derinlemesine hikayeyi dinlememiş, duymamıştım. Konusundan kısaca bahsedecek olursam; Notre Dame’de yaşayan kambur ve çirkin bir adamın çingene kızı Esmeralda’ya olan aşkını okuyoruz. Çingene kıza sadece bu kambur değil bir çok adam aşık ve bu aşıklardan biri de kamburun hayatını kurtaran, babası yerine koyduğu papaz. Papazın kıza duyduğu saplantılı aşkın neler yapacağını, asıl güzelliğin dışta değil içte olduğunu, insanın aşk için neler yapabileceğini, anneliğin ne demek olduğunu okuyoruz. Başlarda kitap hiç beklediğim gibi değildi. İnanılmaz şaşırdım ve çok sıkıldım. Daha akıcı ve direkt olaylara dalan bir kitap hayal etmiştim ama 580 sayfanın 300 sayfası tamamen başka şeyler anlatıyordu. Fransa ve fransa mimarisini okudum 300 sayfa boyunca ve aşırı sıkıldım bir noktadan sonra. Neredeyse yarım bırakacaktım ama herkes kitabın çok iyi olduğunu söylediği için atlaya atlaya o kısımları devam ettim. İyi ki de etmişim çünkü 300 sayfadan sonrası su gibi aktı. Çok çok heyecanlıydı ve yazarın dili inanılmaz güzelleşti. Zaten victor Hugo ya aşinaydım o yüzden akıp gitti. Hikayenin içine girince resmen çıkamıyorsunuz. Kamburun duyguları, papazın saplantılı aşkı, Esmeralda’nın duyguları, Esmeralda’nın annesinin hikayesi o kadar güzel aktarılmıştı ki yazara hayran kaldım. Çok etkileyiciydi. Özellikle o son.. Papaz dan aşırı nefret ettim ve kitap boyu ölmesi için dua ettim resmen. Çok korkunçtu. O saplantıyı içinizde hissediyorsunuz. Kamburun Esmeralda’ya olan masum aşkı zaten kitabın ana konusu olarak çok derin ve güzeldi. Ders çıkarılasıydı kesinlikle, çok acıklıydı. Asıl o Esmeralda’nın annesinin sahneleri... sondaki Esmeralda ile diyalogları beni bitirdi. Ağlıycaktım. Sadece kamburun duygularına daha fazla yer verilmeliydi diye düşünüyorum. Onun derinlerine çok inemedim maalesef. Çok bahsedilememişti. Daha çok papazı ve papazın aşkını ön plana çıkarmış yazar. Dediğim gibi o baştaki gereksiz kısımlar çok uzatılmasa çok daha iyi olurdu. Yine bahsedilmesi gereken kısımlar vardı tabi ki o beyimlelemer kitap için önemliydi ama 300 sayfa da betimleme beni resmen öldürdü. Kitabı yok eden bir başı var resmen. Aralarda yine serpiştirilmiş betimlemeler de yine vardı ve yine boğdu beni ama artık göz ardı ettim. Baştaki 300 sayfayı saymazsak gerçekten güzeldi. Ölmeden önce okunması gereken bir hikaye olduğunu düşünüyorum.

Notre Dame'ın KamburuVictor Hugo · Doğan Kitap Yayınları · 201932,9bin okunma

·

217 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nil Yelen