Umudum tükeniyor yanan kibrit çöpü misali
Ağır geliyor kabullendiğim yalnızlığım.
Korkuyla değil umutla sevmek istiyorum
Toprağın tüküreceğini bilirken bedenimi
İnanmak istiyorum birinin seveceğine beni.
Hayaller kurmak istiyorum yarınlara,
Kendimi sevdirmek için planlar değil.
Taçlandırmak istiyorum bana olan sevgisini,
Düşünmek istemiyorum kendimi nasıl sevdirebileceğimi.
Yaralarıma merhem istiyorum artık tuz değil,
Aşkınız size kalsın saf sevgiyi diliyorum ben.
Sarılmanızı istiyorum sizden, sigara uzatmanızı değil.
Dertlerimi unutturmanızı değil paylaşmanızı istiyorum sizden.
İncir ağacının açmayacak çiçeğini beklemek gibi bir umutsuzluk.
On yıl önce ölmüş birine sarılmak gibi imkansız.
Yeni doğan bir bebeğin kırlarda koşması gibi.
En az bunlar kadar zor değil mi beni sevmeniz..
Özür dilerim sizleri memnun edemediğim için.
Özür dilerim sevdirmeyi başaramadığım için kendimi.
Acı çekiyor bedenim hepinize boyun eğmekten sevilmek için.
Değişmek değil kendim olmak istiyorum.
Unutuyorum benliğimi hepinize değişirken.
Hatırlamıyorum nasıl biri olduğumu artık.
Sahi... Kimim ben?