Akıbet, mahbubluktan madrupluğa dönüşür.
Kollar çekilir; dizler çökülür..
Bir Temmuz akşamı, ay Oğlak dolunayı.
Dalıp dalıp bir cigara..
Ve içine içine;
Hıçkıra hıçkıra, hüngür hüngür..
Arzular, yetimce büyümüş içimizde Gülçem.
Zaman, bir neşter gibi dayandı şah damarımıza.
Şimdi kısrağında mahkûm olduğumuz bu sürülmez vakit,
Leyl-i Yelda mıdır nedir?
Ya şu bâkir beldeden alıp eşsiz sevdayı;
Bilmezlerin diyarına süren,
Ve başlatan bu çetin kavgayı,
Ayrılık kaynağından gelen bir, selda mıdır nedir?
Martla filizlenmişti fidanımız;
Ekimle düştü sonbahar,
Ve Temmuzla sarı kesti sevdamız,
Bu çeşitsiz süreçte...
Gülçem..
Ben kardelen, sen hercai..
İçimdeki bu yarı yol hüznüyle,
Haykırırım göklere!
Kim çeker bir sineye, söyle!
Şu kimsesiz, bedbaht ricayı?
Bekledim..
Gücendim zamana, yiterken azar azar kapı önünde.
Sinirlerinde isyan dolu bir dimağ yığını;
Esarete getirirken tüm bu naçar bedeni,
Sustum ve kendime kızdım.
Arafımı uzatan umut denen şu illeti;
Bilinçsizce yeşerten içimde,
Sana duyduğum bu koşulsuz sevgi,
Ve sevda değil mi en kara yüzüyle, Gülçem?
Sen gülünce gülen yüzüm hiç bu kadar öksüz bakmamıştı, mezar taşlarına.
Hiç bu kadar feryat duymamıştır, yol kenarı mezarlar.
Eşkişehir toprağı şaşırmaktan geçmezdi, bu kadar.
Karanfiller, kulak arkana yakışırdı Gülçem..
Sevdamızın kabrine değil!
Duy bir vefa et gözlerimin yaşına.
Kaldım bir başıma.
Çehremde onca mahfil,
Yüreğimdeki yangına çare değil..
Sitemlerim boş bu derinlerde, bilirim.
Geldik kalemlerin tükendiği ana..
Ne çare, yokluğundan dem vurmak?
Susmak kaldı bize Gülçem.
Kırık bir boyun ve bileklere bıçak..
Akıbet, kapısıdır kalenin.
Öylesine sefil, öylesine zayıf.
Nice nice barut; elvedaya inatla.
Elvedaya yüzle; elvedaya mecbur,
Ve öksüz başına tokmak, öylesine hayıf..
Şehadet buyurur akşamına, bir aşk-ı mehcur..
Gayrı an gelir,
Koskoca bir veda oturur kursağa.
Bir Temmuz akşamı, ay Oğlak dolunayı.
Eller küçülür; dudak büzüşür..
Dalıp dalıp bir cigara..
Ve içine içine;
Hıçkıra hıçkıra, hüngür hüngür..
14.07.2022 Perşembe
~Tuncer Turgay