Hikâye yazmak için olmasa da bir roman veya öykü yazacaksanız kahramanlarınıza yaptıracağınız şeylerin kültürüne sahip olmanız gerekir. Çünkü kültürel ürünler ortaya koymak bilgi değil görgü ile alakalıdır yani görmüş olmakla… Yazdığınız romanda kahramanınız helikopter kullanmak istese hayatında hiç helikoptere binmemiş bir adam bu sahneyi nasıl yazacak? Akşam yemeği yiyecek kahramanlarının sahnesi bir yalıda geçmesi gerekiyorsa bunu nasıl yazacaksın veya kahramanlarına ne yedireceksin? Peki, romandaki kahramanın idam edilmeden önceki son gününü yazman gerekiyorsa bunu ölmeden yazabilir misin dostum? Ölümün anlamını verebilmek için doğumun anlamını bilmek gerekir. Doğuma anlam verebilmek için de yaşama anlam vermek... Peki, yaşamın anlamı var mıdır? “Var” diyorsanız yaşamadan o anlamı asla çıkaramazsınız. Eğer başkalarından alıyorsanız yaşamdan almıyorsunuzdur, rivayettir o yani hikâye. Zincirleri kırma hikâyelerinde bile başka bir zinciri ayağına takma tehlikesi vardır. 100 sayfalık bir el kitabı ancak bu kadar ağır olabilirdi. Okuyucu değil mahkûm arkadaşı oluyorsunuz sanki. Cesaret edebilirseniz mahkûmun kendisi… Öldükten sonra unutulmamak için duvarlara bir şeyler çizmeye başlıyorsunuz, soğuk duvarların isli kokusunu çekiyorsunuz içinize sıcacık evinizde ve kitaptan kafanızı kaldırdığınızda duymak istedikleriniz… Giyotin ile idam edilmeden 4 saat önce sana ne söylenmesini isterdin dostum? Neyi duymak isterdin? Gerçekleri mi yoksa “bir şey olur belki idam edilmezsin” ümidini mi? Kimi görmek isterdin? Seni teselli etmesi için bir imamı veya rahibi mi görmek isterdin ki o senin ruhunu alsın sende onun tanrısını alasın diye yoksa şanslı isen seni hiç terk etmeyenin mi yine başında olmasını isterdin? Her bölümden sonra kitabı elinizden bırakıyorsunuz ve karakterle birlikte sizde bir umut arıyorsunuz kurtulmak için. Victor Hugo mahkûmun son dakikalarını anlatarak resmen size acı çektiriyor. Ve sizde artık manevi acının yanında fiziki acının çokta önemli olmadığı anlıyorsunuz. Victor Hugo 27 yaşında, takma bir adla, 19. yy Fransa’sında idam cezalarına karşı çıkmak için yazıyor bu eserini. “Ölmek bir şey değil yaşamamak korkunç.” (Victor Hugo) NOT: Çok istediğim halde kitabı okumak isteyenlerde olabileceği için kitaptan alıntı vermedim, Tanrının da ölüm konusunda bizlere yaptığı gibi. ÖMER FARUK CANBAZ

Bir İdam Mahkûmunun Son GünüVictor Hugo · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2023121.4k okunma

··

156 views

Doğavekitap

@Dogavekitapankara ·

24 July 2022 10:33

👏👏👏 Bu güzel kitabı ben de okuyup yorumladım. #kitapseverlertakiplesiyor #dogavekitap #dogavekitapankara dogavekitap.wordpress.com/2021/11/01/bir-...

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe Nur Gökçe