İnsanın hayatı bir kahramanlık hikayesidir
Mitler, bir toplumun zihinsel yapısının anlaşılması için en önemli araçlardandır, çünkü; kollektif bilinçaltının dışa vurumudur. Efsanelerin başrolü konumunda ki kahramanlar da, o toplumda ki bireylerin her birinin özlem, arzu ve egolarını temsil eden figürlerdir. Bu sebeple kahraman'ı anlamak, hem toplumu hem de bireyi anlamak açısından önemlidir. Kahramanın hayat hikayesi, bir yerde her bireyin hikayesidir.
Kahraman dünyaya anormal şekillerde gelir. Bir sepete konularak kaçırılır, doğumu zorlaştırılır, doğumu önemli-güç bir olay olarak gerçekleşir. Akarsuya konulan sepet rahimdir. Veya doğan çocuk tabiata terk edilir, hayvanlar tarafından (doğa) sahip çıkılır, kartallar, kurtlar veya ayılar(Paris miti) tarafından beslenir. Bu hayvanlar da aslında anne-babanın bir temsilidir.
Kahraman, genellikle bir kral veya kraliçeden doğmuştur. Bu sebeple küçük yaştaki çocuklar da beylik davranışlar veya prenses davranışları çokça görülür. Çocuk, kendi egosunu anne-babası üzerinden ifade eder. Bazı çocukların kendi babalarının en güçlü, en başarılı insan zannetmesi bu sebepledir. Ebeveynler hayran olunacak birincil varlıklardır.
Kahraman ilerleyen yaşlarıyla beraber anne-babadan koparak kendi egosuyla hayatını oluşturmaya başlar. Bu aşamada ergenlikte dünyanın zorlukları karşısında zorlanıldığı dönemlerde, kendisini dünyaya getirdiği için ebeveynlere özellikle de babaya yoğun bir gizli kızgınlık vardır. "ego ilk kahramanca hareketiyle, yani babasına isyanıyla, kendisinin kahraman olduğu zamana dönerek kendini kahramanda bulur.... Bu yüzden ona egoyu kahraman yapan özellikleri vererek, kahramana kendi isyanını yüklemek zorundadır" (syf 97)
Bu sebeple ergenlikle birlikte, tıpkı kahramanların hikayelerinde olduğu gibi, yani; Musa'nın Firavun'a isyanında ki gibi bir isyan gerçekleşir. Bu savaşım bir süre devam eder, 
Sigmund Freud'un " Babasının karşısına erkekçe dikilen ve onu yenip zafer kazanan kişidir kahraman" sözü bu açıdan anlamlıdır. #100900285
Ebeveynlerle savaşım, bazı insanlar da kendileri anne-baba olduklarında geçer. Bazı insanlarda -özellikle kadınlarda- kendileri de ebeveyn oldukları halde babaya sevgiyle karışık bir düşmanlık da söz konusudur. Genelde baba, hep yaptıklarından daha fazlasını yapmak zorunda olduğu inanılan bir figürdür.
Kahramanın hikayesinde ilerleyen dönemlerde hep bir aşk vardır. Bu aşk sıradan bir sevgi nesnesi değildir. Hep bir imkansızlıkla çevrelenmiş, bir göreve bağlanmış zorluktur. Rapunzel'in kulesi, Prenses'in ejderhası, Paris'in başına gelenler hep bu zorlukların ifadesidir. Bu sebeple çoğu kişinin büyük zorluklar çektiği bir ilk aşk hikayesi vardır. Bazen görev ve zorluğa dayalı aşk ikinci ilişkide de yaşanabilir. Bunu tahlil etmek zor değildir. En çok iç sızlatanı hangisi ise, kişinin hayat hikayesinin can alıcı aşk macerası odur.
Hikayede bir diğer önemli aşama da düşman'dır. Her kahramanın ve her insanın hayatında alt etmek zorunda olduğu bir düşmanı vardır. Bazılarının bir şeyleri sevene kadar hiç düşmanı olmamıştır. Birey, bir şeyleri sevince, insanın otomatik olarak bir şeylerden nefret etmesi gerektiğinden hemen bir düşman yaratılaverir. İnsanın ilerleyen yaşlarıyla beraber düşman bazen patron(zalim kral), bazen kıskanılan güzel bir kadın(büyücü) bazen bir ordu(kurum) veya dünyanın geri kalanı olabilir. Her kahramanın düşmanlarını yok etmek için güvenebileceği bir nesnesi, bir özelliği olduğu gibi, insanların da hayatla başa çıkmak için kullandıkları ve güvendikleri bir "gelişmiş özelliği" vardır. Kimisi zekasına, kimisi bileğine, kimisi kabiliyetine güvenir. Aslına bakılırsa bu bir yanılsamadır, kimsenin fark yaratabileceği sıra dışı özellikleri yoktur :)
Kahraman tüm bu şeyleri başardıktan, görevlerini tamamladıktan, belki de prensesle evlendikten sonra (gelinlik ve prenses kostümü benzerliği) kahraman artık kendisini gerçekleştirme aşamasına gelmiştir. Ki bu yaşlar da artık 30'lu yaşlara tekabül eden ve kahramanın gerçek kimliğini öğrendiği aşamadır. Mitlerde Musa'nın gerçek anne babasını öğrenmesi, kahramanın derin bir mağara da büyücüyle karşılaşıp gerçekte kim olduğuna vakıf olması işte tam da bu zamandır. Bu aşamayı da geçerek hayatın anlamını, var oluş sebebini öğrenen insan artık olgunlaşmıştır. Veya bu hayatta neden var olduğuyla alakalı derin bir varoluş sancısı da çekebilir ki aslına bakarsanız insanların en çok takıldıkları dönem tam da burasıdır. Analitik psikolojinin kurucusu olan 
Carl Gustav Jung bile bu aşamayı 30'lu yaşlarından sonra 3-4 yıllık ağır ve sancılı bir şekilde atlatabilmiştir.
Peki tüm bu şeylerden sonra ne olacak? Gökten başımıza elmalar mı düşecek veya hikaye nasıl tamamlanacak? İşte kendini gerçekleştiren insan için bu noktadan sonra hayat sadece yaşamak ve günlük-dönemsel savaşımlarla uğraşmaktan ibarettir. Kendini gerçekleştirememiş insanlar için de takıldıkları yeri aşana kadar tekrardan ibarettir.
Günümüzde medya'da bu kadar süper kahramanın olmasının, insanların hayatlarını daha kolay hale getirecek süper özelliklerinin olduğu kurgu filmler çekilmesinin temel sebebi budur. Her insan sahip olmadığı ve hayranlık beslediği yönlerle alakalı bir kahraman fantezisi içerisindedir. Bu kahraman da kişinin kendi egosunu temsil etmektedir. Bu kahramanlık bazen kişinin hayranlık duyduğu bir insanı yüceltmek şeklinde de gerçekleşebilir ki, kanaatime göre bu insanlar kendi hayatlarının anlamını başkalarına yüklemiş zayıf insanlardır. Hiçbir mitte kahraman bir koyun değildir. Kahraman olsa olsa tek başına gezinen bir kurttur. Jung'un dediği gibi:
"Özgür tin kurttur, tapınmayandır, ormanda yaşayandır" #84694427
İşte incelemesini yaptığım eser de kahraman mitini psikanaliz açısından irdelemektedir. Eser, 2 kısımdan tasnif edilmiş olup, ilk kısım bazı önemli kahramanlık mitlerini, ikinci kısım ise bu mitsel figürlerin psikanaliz açısından incelemesini yapmıştır. Keyifli okumalar dilerim :)
··
1.410 görüntüleme
Bir diğer versiyonu için bkz: 
Kahramanın Sonsuz Yolculuğu
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.