"Yaratılış gemisinin omurgasıdır aşk."
Yıllar evvel okuduğum ve çok sevdiğim Richard louv'un, Tübitak bilim serisinden çıkan
Doğadaki Son Çocuk adlı eserinde karşılaştığım şairin, tam da eserin ruhunu yansıtan şu dizeleri harikuladedir;
"Bir çocuk vardı, her gün evden çıkar,
Ve ilk gördüğü şey neyse ona dönüşürdü.
O şey onun parçası olurdu;
Gün boyunca ya da günün bir kısmında,
Ya da yıllarca ya da uzun yıl döngüleri boyunca.
Baharın ilk leylakları parçası oldu bu çocuğun,
Ve çimenler ve beyaz ve kırmızı sabah sefaları Ve Beyaz ve kırmızı yonca,
Ve sinek kapan kuşunun şarkısı,
Ve üçüncü ayın kuzuları
Ve kısrağın tayı ve ineğin buzağısı..."
Doğanın, bir çocuğun özgün bakışındaki o mucizevi güzelliği ve coşkuyu görünür kılan ilhamını yaşatan, nefis bir çalışmaydı Doğadaki Son Çocuk.
Walt Whitman çocukluğunun arka seslerini yitirmemiş bir şair... Doğaya, hayvanlara ve insanlara merakını dizeleriyle gidermiş fakat bu şansı çocukluğu boyunca sürdürememiş. 11 yaşında ailesine destek olmak için çalışmaya başlamış,
Gözlemlerini ruhunun zenginliğiyle derinleştirmiş... Adeta gördüğü her şeye tahayyülünde yepyeni bir dünya kurmuş.
Çocukluğundan bu yana edebiyatla ilgiliymiş fakat sadece 5 yıl okula devam edebilmiş, girdiği matbaada çıraklık işiyse yaşamının dönüm noktası olmuş. Dizgiciliği öğrenip 19 yaşında kendi gazetesini çıkarmış, bastırıp dağıtmış :) bütün sayfaların tek yazarı kendisiymiş, neredeyse kendisiyle söyleşi yapacakmış :))
Şairin hayatı ile ilgili bilgileri her yerde okuyabileceğiniz için uzun anlatmak yerine, o ağır savaş yılları şiirlerinin kökeninde yatan nedene değinmek istiyorum.Erkek kardeşi iç savaş esnasında yaralanır, onu görmeye gittiğinde orada yardıma ihtiyacı olan pek çok asker olduğunu görünce, uzun yıllar onların iyileşmesi için çephe gerisinde koşturur.Bu esnada zihninde ve ruhunda acı hikayeler biriktirir...
Amerikan şiirinin iki özgün şairi Emily Dickinson ve Whitman'ın, Amerikan şiirine getirdikleri köklü yeniliklerden biri; serbest vezindir... Ayrıca Whitman mevcut düzeni eleştiren, romantizm ve gerçekçiliği harmanlayan, poetik düşünceyi öne çıkaran ilk şairlerden biridir.
Çeviriden keyif aldığımı söyleyemeyeceğim ve bazı şiirlerde Whitman Tanrılık iddiasında bulunuyor gibi bir düşünceye kapılabilirsiniz ama bu maalesef çevirinin gediklerinden biridir.
Whitman, empatide ve hikayeleştirmede usta şairlerden biri. Sizi iki ayrı dizede, dünyanın iki ayrı ucuna şiddetle savurabilir, ve serüvende yol güvenliği de tartışılır. :))
Transandantalist'lerin öncülerinden olan Emerson'dan oldukça etkilenmiştir. Bu nasıl bir akım diye soracak olursanız, her bireyin ruhunun dünyanın birebir bir mikrokozmozu olduğunu ve kişinin kendi iradesiyle, iç dünyasında ki hâkikâte erişebileceğini savunurlar. Daha sağlam bilgi için : #170714524
Bu eserde de pek çok şiirde Transandantalizmin etkilerine rastlıyoruz.
Nessi'nin adeta bende eserle bütünleşen şarkısını buraya iliştireyim :)
youtu.be/4Iiycfiq1Zs
Keyifle okuyun...
··
3.984 görüntüleme
Nessi'nin hangi sarkisi ?.Yotube 'dan bu link kalkmış.. Teşekkürler
'All Related'
Ben de link açılıyor hocam. Ben teşekkür ederim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.