Bu seneye kadar insan denen varlığın sadece demir parmaklıklardan ibaret hapisler yapmadığını fark ettim. Gözler. Evet gözlerde yapabiliyormuş. Hapis yatan birisi değilim ancak umutsuzluğun üzerime çöküşünü hissettim. Şayet umutsuzluğun ardında bir umut vardı yalnızca çok uzak geliyordu. Nazarımca mahkumlarda bu duyguyu bir kez olsun yaşamıştır diye düşünüyorum. Çok uzak gelen o umut fısıltısı.
Belki 14 yaşları civarında bir kız ,anladığım kadarıyla metroya yol alıyorken bu toplum denen adsız tarikata göre olması gerekenden açık giyinmiş. Açık kelimesini asla kullanmak istemezdim ki bunu bir insan sıfatına yakıştırmam. Kız kendi halinde hedefine yürürken yaşlı bir teyzenin yanından geçtikten sonra bu teyzenin mırıldanmalarından, suratının asıklığından ve başını sitemliyici çevirişinden bu kızı yargıladığını anlamış oldum. Çok basit bir olaymış gibi gelebilir fakat bu içimdeki sarmaşığın tutunduğu ilk dal oldu. Tamam belki bundan çok farklı bir görüşte olabilir ancak onu bu görüşe iten nedir? Ben işte bunu merak ediyorum. Dinden bana bahsetmeyin kesinlikle. Dünyada bilinen 4 bin din vardır ve sizin inanmadığınız 3999'una inanmadığınıza göre onunda bazı şeylere inanmama hakkının olduğunu düşünüyorum. Erkekler cevabını kabul edebilirim ancak ikna olmam. Gelenek cevabınıda kabul etmiyorum bu sorunun cevabı çok derin olmalı. Bir kadını istediğini giyebilme özgürlüğünden dolayı hapse mahkum eden bu gözlerin cevabı çok daha derin sularda yüzüyor olmalı. Özgürlük diye yakaran insan gerçekten özünde özgürlüğü istiyor mu? Korkunun da farklı versiyonları olduğunu düşünüyorum ve genç yaşımda bütün bu olanları kabul etmek zorunda kalacağım için korkuyorum. Yükseklikten korkuyorum ya da bir yerimi sakatlamaktan korkuyorum ama bunlar ayrı korkular. Demek istediğimi umarım anlatabilmişimdir. Bizim bahçemizde bir sarmaşığımız var ve tutunacak yer verilince uzadıkça uzarlar. Bıraksanız bütünüyle kaplarlar kendileriyle çevrelerini. Bu nedenle bahçemizin düzenini bozmaması için buna izin vermeyiz. Peki bu benim içimdeki sarmaşık bir dala tutundu. Kesecek makasım nerede çünkü bu güzel bahçemin yok olacağını biliyorum. Üzüldüğüm tarafsa bir sürü kadının içinde bu sarmaşıkların olduğu. Kiminin kesilemeyecek kadar güçlü kiminin bahçesini yavaş yavaş yok eden...