Kendimden özür dilerim.
Sahi, nedir bizi yoran bu kadar? Reşat Nuri'nin de dediği gibi: "Biz; hayır demeyi, işim var demeyi, olmaz demeyi beceremeyen insanlarız. Yorgunluğumuz bitmez bizim."
Kimsenin gönlü kırılmasın diye çırpınmamızdan. Kimse mutsuz olmasın, ben mutsuz olsam da bir şey olmaz yeter ki o iyi olsun diye düşünüşümüzden. Yaptığımız fedakarlıklardan. Sorun ne biliyor musunuz? Tüm bu çırpınışımız bu kapkara dünyada saflık, aptallık olarak görülüyor ve bizler burada insanların ellerinde kuruyup gidiyoruz. Değer bilmek yerine daha fazla emiyorlar bizi. Bunun farkına vardığımızda ise kendimize bir dur diyoruz. Tüm bu yaptığımız fedakarlıklar kötü bir şey gibi lanse ediliyor. Onlara göre 'Normal' olan bizim yaptıklarımızın aksine bencillik, nankörlük.. Acı olan da bu ya.
Eskiden iyi insan olmak üzere eğitilirdi insanlar. Şimdi bakıyorum da bana verilen öğütler hep 'Bencil ol, kimse için değmez, ne hali varsa görsün sen kendini düşün..' şeklinde. Çünkü kimse değer bilmiyor. Kendi kendinize yıprandığınızla kalıyorsunuz. Herkes sizi kendi aksinize, 'bencil' olmaya zorluyor. İnsanlık ne kimse bilmiyor. Henüz bir gencim ve ben 'kötü' olmaya zorlanıyorum. Üzülüyorum. Hayvanları, bitkileri, şarkıları, nesneleri insanlardan daha çok sevdiğim için üzülüyorum; insanlar beni buna zorladığı için üzülüyorum. Cidden, insanlık nereye gidiyor? Kimse kimseye sırtını bile yaslayamazken biz bu zarif yüreğimizle onların elinden tutup kaldırmaya çalışıyoruz. Elde ettiğimiz tek şey ise aptal ve salak damgası. Hoş, hassas bir kalbimiz olduğu için kendimizden özür dilediğimiz bir dünyadan ne bekleyebilirim ki. Gerçekten dünya hassas kalpler için bir cehennem..
Şimdi gidip kendi karanlığıma çekileceğim. Belki bir müziğe belki bir kitaba belki de kağıt kaleme sığınacağım. Oğuz Atay diyor ya; insan tutunamıyor artık insana. YAZIYA BU LİNKTEN ULAŞABİLİRSİNİZ davetsizmisafirkalp.blogspot.com/2022/06/Kendimd...
·
635 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.