Gönderi
Saramago'dan okuduğum ikinci kitap Körlük. Öncelikle, anladığım kadarıyla Saramago hiçbir eserinde noktalama işaretlerini yoğun kullanmıyor; bunun yerine sadece nokta ve virgülle bütün hikayeyi sürdürüyor. Bu yönden çok fazla eleştri almış olsa da okunması bence zor değildi gayet anlaşılır bir dil kullanmış. Bunun haricinde kitapta bir yer, ülke yok; karakterlerin isimleri yok. Bence bunun sebebi anlatılanların evrenselliği, yerinin neresi olduğunun zerre önemi olmaksızın tüm insanlığın bir kriz durumunda nasıl davranabileceği, ne kadar çirkinleşebileceği ve ne kadar insan kalabileceği gösterilmek istenmiş.
Kitabın başında yoğun betimlemeler vardı. Ve karakterlerden isim yerine dış görünüşleri, meslekleri, sıfatlarıyla bahsedildiği için tam olarak gözde canlandırma garantisi veren bir anlatımdı. Okurken her bir karakterin görünüşü zihnimde kolaylıkla canlandı. Ayrıca okurken kendimi sık sık yerlerine koydum , koymamak mümkün değildi.
Kitabın içeriğine gelirsek; ortada hiçbir sebep yokken arabasında kör olan bir adamla başlıyor öykü. Sonra ona yardım eden adama körlük bulaşıyor, adamdan başkasına derken tüm ülke beyaz felaket adını verdikleri körlüğe esir oluyorlar. Bir kişi dışında, yazarın doktorun karısı adını verdiği karakter hikayenin başından sonuna hiç kör olmuyor. İlk kör olanlar karantinaya alınıyor, fakat bu sayı giderek 100leri, 200leri bulduktan sonra karantinadan çıkılıyor, tabii karantinadayken olan olaylar insanlığın tüm çirkin yönlerini de ortaya döküyor. Sonrasında geriye döndüklerinde hiçbir şey eskisi gibi değil. Yollarda cesetler, insanlar her yeri yağmalamış, yiyecek yemek giyecek kıyafet hatta su bile nerdeyse yok. Birkaç sıralı gün böyle geçerken bir körün ben artık görüyorum demesiyle farkediyorlar bu geçici bir hastalık ve her biri, birer birer görmeyle başlayacak. Gerçekten de öyle oluyor fakat hikayenin sonunda şöyle bir diyalog geçiyor:
Bence biz kör olmadık, biz zaten kördük, Gören körler mi, Gördüğü halde görmeyen körler.
Kitabın böyle ucu açık, ama bir o kadar da üstüne düşündürücü bir sonu olmasını ben çok beğendim. Birkaç sayfa daha bu konuyla ilgili devamı olsun, biraz üstüne düşündürücü konuşulsun ister miydim, tabiki isterdim ama bu haliyle de kitap edebi açıdan son derece doyurucuydu.
·
120 views
👏👏👏
Bu güzel kitabı ben de okuyup yorumladım.
#kitapseverlertakiplesiyor
#dogavekitap #dogavekitapankara
dogavekitap.wordpress.com/2021/07/27/korluk
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.