Montaigne'in birçok sözü var eserde. Katılacağınız kadar katılmayacağınız sözlerle de karşı karşıya bulacaksınız kendinizi. "Mutlu evlilikler aşktan çok arkadaşlıkla oluşur." (s. 5) Bir çırpıda okumak yerine başucu kitabı olarak kullanabilir ve yer yer açıp bakabilir, bir ustanın tecrübelerinden faydalanabilirsiniz. Söylediği birçok söz yaşam reçetesi niteliğinde. "Tüm gerçek düşüncelerimizi ve duygularımızı yasalara teslim etseydik, hepimiz asılırdık." (s. 21) Yazmasaydım delirecektim, diyor mesela. Okumasaydım delirecektim derim buna cevap olarak. Zira ne zaman kötü bir anım olsa sığınırım kitaplara. "Çeyrek saatlik okumanın gideremediği kederim olmamıştır," der ##$##yazarSeolar:i4246.$$#$$ Öyle değil mi sahiden? Eserde de buna dair çok hoş bir paragraf var: Kasvetli düşüncelere daldığımda, bana en iyi gelen şey kitaplarıma koşmak oluyor. Onlarda çabucak kaybediyorum kendimi ve zihnimin bulutları dağılıyor hemen. Birçok düşünürün aforizmalarını büyük bir keyifle okudum. Hayattan benzer kazıklar yememek adına oldukça yön verici oluyorlar. Esere dair olumsuz düşüncelerim de var elbet. Kimi yerlerde tekrara düşmüş. Aynı sözü birkaç sayfa sonra yeniden vermiş. Düzenin kısadan uzuna doğru tutulması ise estetik olarak oldukça hoş olmuş. "Dürüst olmak gerekirse, sadece kendimi mutlu etmek için kitap okuyorum." (s. 28) Özellikle ağır kitaplardan sonra hafif bir eser olarak ya da okumaya motive olmakta zorlandığınız dönemlerde ısınmak için okuyabilirsiniz. Çok da uzun tutmak istemiyor ve sevdiğim bir sözle incelemeye son vermek istiyorum: "Bazen küçük kalp kırıklıkları insanın canını en çok acıtandır. Nasıl küçük harfler gözü daha çok yorarsa, küçük dargınlıklar insanı daha çok yıpratır." (s. 56) Kitapla kalın kıymetli dostlar!