Size bu satırları ağlayarak yazıyorum. Çünkü kitabı cidden yaşadığıma inanıyorum. Paulo Coelho'nun okuduğum ilk kitabıydı. Bana göre kitabın tek olumsuz yanı Eduard ve Veronika'nın hayatlarının devamında neler yaptığını bilemememiz. Keşke devamı olsaydı dediğim bir kitap. Kitabın konusunu kısaca açıklamak istiyorum. Veronika, 24 yaşında hayatta artık herşeyi yaşadığını düşünen, hayattan zevk almayan genç ve güzel bir kadındır. Herşeye sahip olmasına karşın mutlu değildir. Yüksek doz da uyku ilacı alarak intihar etmek ister. Fakat intiharı başarısız sonuçlanır. Uyandığında kendisini bir akıl hastanesinde bulur. Giriştiği intihar girişimi olumsuzlukla sonuçlanmış ve komaya girmiştir. Uyandıktan birkaç gün sonra ise aldığı yüksek doz uyku ilacının kalbinde ağır bir hasar bıraktığını ve yakında öleceğini öğrenir. Ölümü beklemenin ızdırap olduğunu düşünür. Ve erkenden ölmek için akıl hastanesinde hap arayışına girer. Akıl hastanesinde Zedka adında bir kadınla tanışır. Ve ondan bu ilaçları bulabilmesi için yardım ister. Veronika intihar ettiğinden pişman olmamak için, yaşama isteğinin geri gelmemesi için bir an önce tekrardan intihar etmeyi düşünür. Fakat çok geç kalmıştır. Bir hayli pişman olup, fazlasıyla da yaşama isteği artmıştır. Son günleri olduğunu düşündüğü zamanlarda geceleri akıl hastanesinde piyano çalmaya başlar. Zamanında annesinin körelttiği piyano arsuzunu akıl hastanesinin soğuk duvarları arasında geri kazanır. Bir gece yine piyano çalarken Vilette'nin şizofren bir hastası, Eduard onu dinlemeye gelir. Kadın ay ışığının silik yansımasında onu dinleyen biri olduğu için mutluluk ve tutkuyla piyano çalar. Bu birkaç gece daha tekrarlanır. Veronika bir gün, Vilette'nin ünlü 'Kardeşlik Çemberi' grubundan Mari ile konuşur. Mari ona meditasyon sırasında mastürbasyon ile ilgili bir soru yöneltir. Ve kendi dünyasında yaşayan, şizofren Eduard ile sınırları yıkmasını ve onunla sevişmesini ima eder. Veronika piyano çaldığı bir gece Eduard yanındayken aklına Mari'nin düşüncelerini getirir. Ve piyano çalmayı bırakıp Eduard'a arsuzunu belli etmeye çalışır. Fakat kendisini içine kapatmış Eduard sadece küçük çocuk gibi Veronika'nın yeniden piyano çalmasını bekler. Veronika o gün Eduard'ın önünde hiç yaşamadığı kadar zevkli ve tutkulu orgazmlar yaşar. Sonrasında giyinip tekrardan Eduard'a piyano çalmaya devam eder. Gece boyunca durmadan tek dinleyicisine piyano çalar. Veronika, Eduard'ın kendi oluşturduğu dünyadan çıkmasını sağlar. Eduard, Veronika'ya yavaş yavaş aşık olduğunu anlar. Ve bir gün önce Veronika'nın ona kendini açtığı gibi bütün sırlarını ve dertlerini ona açmayı planlar. Bütün herşeyi, hayatını, yaşanmışlıklarını Veronika'ya anlatır. Ve o gün birlikte akıl hastanesinden kaçarlar. Veronika zaten son saatleri olduğunu ve doya doya yaşayıp, duygular beslediği adamla zaman geçirip herşeyi unutmayı planlar. O gün bir restorant da yemek yer ve şarap içerler. Çok sarhoş olduklarından ve rahatsızlık verdiklerinden restorandan atılırlar. Ve sonra iki şişe şarap alıp içerek şato'nun olduğu yere tırmanmaya başlarlar. O gece konuşurken şarabın etkisi ile uyuyakalırlar. Uyandığında Eduard, Veronika'nın öldüğünü sanar. Fakat Veronika gözlerini açmıştır. Akıl hastanesinde ise yemekhâne de klasik bir yemek zamanı yaşanırken dört kişinin orta da olmadığını fark ederler. Bunlardan biri Zedkadır. Tedavisini tamamlayıp iyileşmiştir. İkincisi Maridir. Zaten bürokratların kalmasını istediği için kalan biridir ve akıl hastanesinde Veronika'nın durumunun herkesin aklını karıştırdığı gibi onun da aklını karıştırmıştır. Ve yaşamaya duygusunu arttırıp Vilette'den ayrılmayı planlanmıştır. Son iki kişiye gelecek olursak onları siz biliyorsunuz. Eduard ve Veronika. Dr. İgor aslında bir tez için kendisi dahil herkesi Veronika'nın öleceğine inandırmıştır. Veronika'ya geçici kalp krizleri yaşatacak bir ilaç verilir bir hafta boyunca. Aslında kitabın başlığında ki 'Veronika Ölmek İstiyor' kitabın sonlarına doğru başkalaşır. Evet Veronika ölmek istedi. Ama asla ölmedi. Bende sizin gibi kitabın devamında neler olduğunu pek çok kez merak ediyorum. Ama mutlu sonla bitmesi beni bir o kadar da sevindirdi. Kitabı size açıklamaya çalıştım. Umarım yapabilmişimdir. Kitabın sonunu bilmememe ve devam etmesini aşırı istememe rağmen puanım '10'. Son olarak bir alıntıyla bitirmek istiyorum. "Yürü, gidiyoruz. Deliler, delice şeyler yaparlar." Şunu anladım ki, hepimiz kendi kafamızda deliyiz. Bu yüzden delice şeyler yapın. Korkmayın. Bazen deli olmak bu hayatta ki en büyük mükemmelliktir.

Veronika Ölmek İstiyorPaulo Coelho · Can Yayınları · 202078,2bin okunma

·

663 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sudenaz Karataş