"Bir ikindi kahvaltısı yapacaklardı. Güneş gelmedi." Dört bölümden oluşan Dünya Bu Kadar'ın dört bölümünün de giriş cümleleri bu şekilde. :) Mevzu bahis Mahir Ünsal Eriş olunca orijinallik had safhada oluyor tabii. Hemen bu kitabı aşırı sevme nedenlerime gelelim. ♡ Bir defa ismiyle son derece müsemma bir kitap. Şöyle ki, okuduğumuz eserin türü roman olmakla birlikte, yazarın ne denli iyi bir öykücü olduğunun yaşayan kanıtı olmuş aslında. Çünkü giriş cümlesinden yola çıkarak Matruşka bebekler gibi iç içe geçmiş onlarca karakter ve yine onlarca öykü okuyoruz kitabın sonuna kadar. Bir karakterin hikâyesi sonlanmadan öyle büyük bir ustalıkla diğerine bağlıyor ve zamanı gelince de bu hayatları birbirleriyle öyle güzel kesiştiriyor ki Eriş, "Hah, işte Dünya Bu Kadar!" diyorsunuz istemsizce. :) Dünya küçük derler ya hani... Ya da yazarın en başta Ah Muhsin Ünlü'den alıntıladığı gibi: "Burası dünya yahu, burası bu kadar işte..." Bu nedenle ismini kendisine çok yakıştırdım kitabın. ♡ Daha önce bu eseri okuyan bazı arkadaşlar karakterlerin isimlerini liste şeklinde yazarak okumanın daha kolay olacağını söylemişlerdi ama iyi ki ben öyle yapmamışım; çünkü o kadar çok karakter var ki, yazmaktan okumaya fırsat kalmazdı herhalde diye düşünüyorum. :) Her bölümde "Bütün bunların Güneş'le ne ilgisi var, nerede öğreneceğim acaba?" diye diye sabırla, ilgiyle, merakla okudum ve kitabın sonunu da çok beğendim. Bir röportajında, toplumsal travmaların etrafında yazmayı tercih ettiğini belirten yazar, Sarıyaz isimli öykü kitabında olduğu gibi Dünya Bu Kadar romanında da birkaç bölümde deprem temasını muazzam bir tasvirle işlemiş. Bu bölümler, kitapta en çok etkilendiğim bölümler arasına girdi. Sözün özü; Dünya Bu Kadar, bir ilk roman için fazla iyi. Mahir Ünsal Eriş kalemi ile öykülerini okuyarak tanışın ama devamında bu romanını da mutlaka okuyun derim. ♡

Dünya Bu KadarMahir Ünsal Eriş · Can Yayınları · 20221,060 okunma

·

372 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esra Gönüllü