Çok büyük hevesle başladığım bir diğer Murakami kitabı ne yazık ki benim için hüsranla sonlandı. Bu defa önce sebeplerim gelsin sonraysa konusu. Murakami okuyucularının aşina olduğu, diğer kitaplarında da olan unsurlar bu kitapta da mevcuttu. Reşit olmayan & ergenlik tavırları sergileyen genç bir kız, bir şekilde ormanda-sokakta-bahçede varolan kuyu, karısının bırakıp gittiği bir adam, paralel evren geçişleri, trans halinde yaşanılan absürt olaylar, vs. Bu unsurları kullanarak Murakami, farklı bir olay düzeni içinde tekrar tekrar yeni bir kitap yazmış olsa da bir şekilde birbirinden farklı, sürükleyici & ne zaman olduğunu bile anlamadan kitabın içine çekmiştir yine. Bu kitapta da keza olan şey buydu. Gel, gör ki merak edilen olaylar ortaya çıkmasına rağmen bağlanması ya çok uzun sürdü ya da cevapsız bir şekilde kaldı. Eh, Murakami bu, bazı şeyleri de okuyucunun hayal gücüne bırakıyor neticede de demeyin hiç. Bu defa olan şey bu değildi çünkü -_- Hikayeye giren kişi sayısı ne kadar artsa da yakınen tanıtıyor Murakami yine ama bazıları ne gereksiz, ne diye hala bununla ilgili kısımlar var ki, dedim durdum. Yazara ait okuduğum kitaplar arasında karakterlerinden birini bile sevemediğim hiç çıkmamıştı ta ki bu kitaba kadar. Ama yine de birini seçmem gerekirse bu da elbette ki kedidir o da kitabın başında ortadan kayboldu, okurken kaçıp kurtuldu demiştim hatta bir ara. Neyse kısaca kurgusu, neden-sonuç ilişkisi & tutarlılığı benim için yetersiz bir kitaptı. Önerim değildir. Yazarı okumaya elbette devam edeceğim, sıradaki kitabımsa Sahilde Kafka hatta. Hiç mi Zemberekkuşu'nun Güncesi için olumlu bir şey yok be çatıdaki dersen sadece şunu söyleyebilirim: Murakami'nin 2000 & sonrası yazdığı -benim için asıl büyüleyici (İçimde kalmasın, Zemberekkuşu'nun Güncesi kitabının arka kapağında kocaman bir "Büyüleyici bir roman" ibaresi var ki ona da laf etmeden geçemedim.)- eserlerinin temelini oluşturan denemelerinden biri diyebilirim. KONU: Toru Okada & Kumiko 6 yıldır evli olan & kendilerince sıkıntı yaşamayan sıradan bir çifttir. Kumiko'nun abisinin adını verdikleri bir de kedileri vardır: Noboru Vataya. Noboru, bir gün kaybolur & Toru, onu bulabilmek adına evin çevresindeki yerleri gezer, bu sırada 16 yaşındaki May ile tanışır; Kumiko ise kediyi bulabilmek adına medyum olan Malta adındaki bir kadına başvurur. Çalışma hayatı yoğun geçen Kumiko, Malta ile görüşmesi & kedinin bulunması için Toru ile iletişime geçirir. Kedi bulunacak mı? Medyum kadın hayatlarına nasıl bir etki bırakacak? Bunun gibi birçok soruyla dolu kitap, tamı tamına 740 sayfa. Alıntı: "Ama gerçek anlamda yaşadım sayılmaz. Sadece kendime biçtiğim rolleri teker teker oynadım, o kadar." İyi okumalar -.-

Zemberekkuşu'nun GüncesiHaruki Murakami · Doğan Kitap · 20122,465 okunma

·

355 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Talay