Gönderi
Ah be Erdal Öz neler yaşamışsın ve neler yazmışsın böyle;
Gülünün Solduğu Akşam ile tanıdım ilk kez Erdal Öz'ü. Devam kitabı olan bu eserini de seve seve,sindire sindire okudum. Öyle ki bazen dayanamadım konunun tam ortasında kitabı bıraktım,dısarı çıktım, nefes alma ihtiyacı hissettim,boguluyor gibi oldum.
Kitap Erdal Öz'ün 1971 ve 1972 yıllarında iki kez tutuklanıp cezaevine girdiğinde yazdığı günlükler,eşine,ailesine ve arkadasına gönderdiği mektupların derlenmesiyle oluşturulmuş. Okudukça o dönemlerin zorluklarına şahit oluyoruz.
Kendi hayatıyla birlikte tanık olduklarını okumakta ayrı bir güzeldi. Yeniden Deniz'i, Hüseyin'i ve Yusuf'u okumak, yeni bastan onları tanımak çok etkileyiciydi. Bana göre 12 Mart Askeri Darbesi'nde canı en çok yananlar onlar ve aileri oldu. Hele Yusuf Arslan'ın babası Beşir Amca'yı okurken ağladım resmen. Nasıl dayanmış o koca yürekli adam oğlunun sebepsiz asılışına. Erdal Öz'ün kendi babasının, karısının,küçücük kızının yasadıkları çok üzdü beni. Bununla birlikte bir çok yazarlardan ve kitaplardan bahsediliyor.
Bazı kitapların içeriklerine değinilmiş. Merak edip kaydettiğim kitaplar ve yazarlar oldu. En eğlendiğim, okurken tebessüm ettiğim bölümler yazarın ortaokul anıları ve Yaşar Kemal ile olan anısı oldu. Onun dısında kitap hüzün kokuyordu.
Sıkılmadan okuyacağınız, acaba sonra ne olmuş diyeceginiz, bazen tüh be yine mi derken bazen de sinirlenip,öfkeleneceğiz, tebessümü az olan bir kitap.
Cümlelerime Cemal Süreyya'nın kitaptada yer alan Kars şiirinin son kıtası ile nokta koymak istiyorum.
"Nasıl olsa bir gün
Döneriz bu yollardan geri
Senin elinde bir mendil
Öbüründe kuş sesleri."
Şimdiden okuyan ve okuyacak olanlara keyifli okumalar dilerim...
·
182 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.