Gönderi
Öncelikle kitabın dili için ağır değil ama akıcı olmadığını söyleyebilirim. Yani okurken çok akıcı bir eser değil, bolca virgüllü uzun cümlelere ve betimlemelere yer verilmiş, biraz ağır ilerliyor.
Kitabı baş kahramanı Grenouille, kişilik olarak antisosyal özelliklere sahip ve toplum içinde birey olamamış biri. Birey olamamasının en büyük nedeni kokusuz doğmuş olmasıydı. (İnsan kokusu)
Bu kokusuzluğu onu toplumda görünmez kılıyor hatta kimi zaman kendisini bile rahatsız edecek boyuttaydı. Tabi yeri geldiğinde de en karanlık işlerini yapmasına yardımcı oluyordu bu kokusuzluk. Beğendiği ve onu etkileyen kokuları çalmak uğruna hiç acımadan, empati duymadan birini öldürme ya da hedeflerinden biri olan canlılardan koku elde etmek için kedi, köpek vb. hayvanları sıcak yağda boğarak öldüren, insanlardan nefret eden ve tam anlamıyla bir sosyopat özelliği sergilemektedir.
Ayrıca asıl kimliğini, kötü niyetini diğer insanlara hiçbir zaman göstermiyor, olduğundan daha masum görünme çabası içinde olup bunu da oldukça başarıyla yapabildiği söylenebilir. Ama hiçbir zaman kendi kokusunu alamayan ve bu yüzden asla var olamamamış, içsel boşluklar yaşayan ve en sonunda ölümü tercih etmiş biri. Canlı bir varlıktan kokuyu çalabildiğinde ise tıpkı antisosyal kişiler gibi bunu bir zafer olarak görüp kutlama isteği duymaktadır.
Peki gelelim Grenouille neden böyle bir oldu?
Doğduğu anda annesi tarafından ölüme terk edilen bir bebek, defalarca bakımvereni değişen ve güvenli bağlanmayı sağlayamayan, hep dışlanmış, hiçbir zaman insan yerine konmamış, sevilmemiş, sevgi nedir bilmeyen biri nasıl normal bir birey olabilir ki? Sorularını sorarak cevabı vermiş olacağımı sanıyorum.
Keyifli okumalar..
·
127 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.