Cezası çekilmeyen suç insanı rahat bırakmaz.
Selamlar sevgili kitap dostu arkadaşlarım:)
Dostoyevski'nin Suç ve Ceza eseriyle temmuz ayını tamamlamaktayım gayet güzel bir bitiş oldu bence...
kitapla ilgili biraz konuşalım isterseniz. Suç ve Ceza romanında öne çıkan, Raskolnikov'un ruh halidir. Raskolnikov eski üniversite öğrencisi, yoksul, kendi halinde yaşayan genç bir delikanlı, yoksulluğun pençesine esir olan ve zaman içinde bu esirlikten kendini kaybeden bir Raskolnikov düşünün. Annesi ve kız kardeşi dışında kimsesi olmayan Raskolnikov kimselerle görüşmez. İnsanlardan kaçar. Sorunu kendi başına çözmek, yalnız kendi gücüne yaslanmak ister. Raskolnikov bizim yoksul gencimiz rehine karşılığında borç para veren yaşlı bir kadının adresini öğrenir. Babasından kalan gümüş bir saatle, kız kardeşi Dunya'nın kendisine verdiği üç kırmızı taşlı altın bir yüzüğüde yanına alıp tefeci yaşlı kadının evine gider" bu kadınla ilgili henüz bir şey bilmemekle birlikte, onu ilk görüşte içinde karşı konulmaz bir imrenme duygusu uyanır." Yüzüğü 2 ruble karşılığında rehine bırakıp oradan uzaklaşan Raskolnikov, meyhanede oturan iki gencin tefeci kadından konuştuklarını duyar. Bu sadece bir rastlantı mıdır yoksa insanüstü bir güçle bunun bir bağlantısı var mıdır? Raskolnikov karışık duygular içinde bulunduğu kadar, karışık inançlar, düşünceler içindede yaşar. Bu iki gencin konuşmasından etkilenen Raskolnikov, o akşam eve döndüğünde yatağına uzanır, hep düşüncelere dalar, ertesi gün yataktan kalmak istemez. Hizmetine bakan Nastaysa o sabah yanına geldiğinde onu hasta sanır. Çünkü bizim genç kafasında bir cinayet tasarlamaktadır. Böyle bir cinayet bizim idealist gencimiz için kolay değildir.
Suç ve Ceza birçok yönünden tartışılabilir. Suç işleme eğilimi insanda doğuştan mı vardır; siz ne yaparsanız yapın insan ilk fırsatta suç işler mi? Yoksa insan doğuştan suçsuz mudur ve onu suç işlemeye iten toplumsal koşullar mıdır?
İnsan okurken öyle bir ikilemde kalıyor ki! Suç işleyen birini nasıl savunabilir ki bir insan , nasıl olurda pişmanlık duyduğu için kahramanı kendi içinde iyi birine dönüştürebilir?
Aslında hep doğruları söylediğine başkalarına yalan söylemeyen dürüst bir genç olan Raskolnikov. Cinayetten sonra bile, sonuna kadar dürüst kalmıştır: Hem kendine karşı hem başkalarına karşı. İşte bu nedenle Dostoyevski, kahramanın öyküsünü, bir düşüşün öyküsü değil, ahlaki yükselişin öyküsü sayar.
Cezası çekilmeyen suç insanı rahat bırakmaz.
Sonuna kadar heyecanla okuyup bitirdiğim bu güzel kitabın sonuna geldiğimde yüzümdeki ifadenin belirsizliği, şaşkınlığı ve bitmesine rağmen var olan heyecanın beni ne kadar mutlu ettiğini tahmin edemezsiniz. Buarada incelemede Razumihin ve Sonya'dan hiç bahsedemedim, Razumihin ve Sonya gibi iki güzel insanla arkadaşlık yapmanız dileğiyle, çünkü bu iki kahramanda beni çok etkiledi gerçek birer dostlar:)
Her kitap gibi buda bitti hem ne demiş Dostoyevski "Bizim şimdiki öykümüzde burada bitti."
Keyifli okumalar dilerim:)) 
Fyodor Dostoyevski 
Suç ve Ceza
·
344 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.