Çingenelerin Hint kökenli olduğunu ve kendilerine ait Romca/Romanes denen bir dil konuştuğunu biliyor muydunuz? Peki ya sokaklarda fal bakan, çiçek satan çingeneler ile aralarından önemli müzisyenler çıkan çalgıcı çingenelerin birbirinden çok farklı olduğunu? Ben bu kitabı okuduğumda çingenelere dair adamakıllı hiçbir şey bilmediğimi fark ettim. Osman Cemal Kaygılı’nın İstanbul’un birbirinden farklılık arz eden göçebe ve yerleşik çingene topluluklarının hayatından kesitler sunduğu bu romanı 1935’te tefrika edilmeye başlanmış, 1939’da kitap olarak basılmış. Yazar, edebiyatımızda çokça işlenmeyen bu halk tabakasının yaşantısını gündelik hayatından eğlentilerine, dilenmelerinden kavgalarına, adetlerinden türkülerine kadar teferruatıyla yansıttığı bu romanıyla 1942’de CHP roman yarışmasında dereceye girmiş. Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın romanlarında mahalle ağzını başarıyla kullanması gibi Osman Cemal Kaygılı da bu romanında çingene şivesini başarıyla taklit etmiş. “Kokorozlu bey, abe gel bakalım şuracıkta senin bir kokorozlu falına!” "Ah, laçi ağabeyciğim, toslayasın şuncağıza beş paracık, Odel (Allah) versin sana daha çok! :)) Roman birinci tekil kişi anlatımıyla başlayıp yazarın arkadaşı İrfan’ın anı defterini okuyucuya sunmasıyla devam ediyor. Romanın çingene müziğine meraklı, hatta Carmen gibi bir opera yazmak hayaliyle çingenelerin peşine düşen başkişisi İrfan, bir çingeneye âşık olup iki buçuk yıl onlarla düşüp kalkıyor. Ana olay örgüsünü bozan gözlem ve konuşmalar nedeniyle romanın bütünlüğü bozulsa da İrfan’la birlikte, bu renkli insanların çalgılı çengili, manili kafiyeli, kavgalı cümbüşlü yaşantısına tanık olmak çok keyifliydi. Okumalarında farklılık arayan herkese tavsiye olunur.

ÇingenelerOsman Cemal Kaygılı · Can Yayınları · 2019266 okunma

·

416 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yasemin