Budizme felsefi açıdan epeydir ilgilenen ve olabildiğince kendi hayatımı bu şekilde -sade ve yetinmeyi bilen, mutluluğa giden yolun Tolstoy’un kurgularında da olduğu gibi iyi kalpli olmaktan geçtiğini bilerek ve insana özgü o iç nefretten (ben buna öz-varoluştandoğanisyaninefret ismini verdim) kurtuluşu başarmış bir şekilde- yaşamayı planlayan biri olarak, bu kitaptan genel anlamda tatmin edici derecede bilgi edinmiş olduğumu söyleyebilirim. Budizm’in ne olduğundan doğuşuna, tarihine, çeşitlerine, coğrafyasına; meditasyonun uygulanışına, biçimlerine ve farkındalığı hayatımıza nasıl entegre etmemiz gerektiğine kadar bir sürü bilgi bulunmakta kitapta. Dharma’dan samsara’ya, boddhisettva’dan sangha’ya birçok Sanskritçe terim de cabası. Oldukça genel ve bir anlamda da yüzeysel anlatılmış olan Budizm hakkında ortamlarda hava atabileceğiniz bilgiler edinebilirsiniz böylece, eğer bunu arıyorsanız da okumanızı öneririm. Tabii çabanızın ilk başta kendinize bir şeyler katmak olduğunu da unutmayın. Hayatınızın anlamını aramaktan hiç vazgeçmeden bulma çabası içindeyseniz de kitabın bu yolda size birçok kolaylık sağlayabileceğini söyleyebilirim. Meditasyonun çok abartılan bir kavram olduğunu düşünüyor olsam da bir şekilde farkındalığımızı geliştirdiğini de yadsıyamam. Dalai Lama’nın sistemli bir şekilde olumsuz duyguları kaldırma yolunda önerdiği yegane alışkanlık da meditasyon sonuçta. Olumsuz duyguları sistemli olarak kaldırarak mutluluğa ulaşmak konusuna gelince: Eğer antidepresan kullanmadan depresif ruh halinizden kurtulmak istiyorsanız doğru bir seçim. Dalai Lama’nın bu önerisini gayet yerinde buluyorum ve gerçekten mutlu olmayı kendine gaye bilen insanın bunu başarabileceğine inanıyorum, mutluluğun süreğen bir şey olduğu yanılgısına düşmeden tabii. Ancak olumsuz duyguları hepten yok etme yoluna giriştiğiniz takdirde bu girişimlerinizin başarıyla sonuçlanmasını beklemenizi tavsiye etmem. Hayat içinde olumsuzlukları da barındırır ve İyonyalı filozofların yaptığı gibi analojiye başvuracak olursak, insan hayatta bir varlık olarak içinde olumsuzluklar barındırır ve bu kaçınılması gereken bir şey değil, kabullenilmesi gereken bir şeydir. Budizmin özünde de olumsuz duyguların inkarına gidildiği doğru değildir, her ne kadar az sonra bahsedecek olduğum sözde kişisel gelişim yazarları bu olguyu son derece yanlış ele alıyor olsa da… Hatta inkarla alakası bile yoktur! Meditasyon temel anlamda duyarlılığı geliştirmek ve farkındalığı artırmak için yapılan bir eylemdir. Kitap bu ön yargılarımızı yıkmak konusunda iyi bir rehber gerçekten de. Batı’da gittikçe yükselmeye başlamış olan ‘Zen’ kavramının ve spiritüelliğin bir şekilde ‘çay edebiyatı’ yapan ve sözde kişisel gelişim kitapları yazan ‘yazar’ kesime atfedilmiş olması ve Budizmin felsefesinden gerçekten yararlanabilecek olan kesimin bu sebeple oldukça ön yargılı yaklaşmasını çözülmesi gereken bir problem olarak görüyorum. Buna izin veremeyiz (!) Budizmi felsefi manada irdelemeyi amaç edinen ben, kitapta Budizm'in dini yönleri anlatıldıkça sıkılmış olsam da genel anlamda akıcı ve kolay okunabilir bir kitaptı. Spiritüelliğini geliştirmek isteyenlere öneririm.

Budizm 101Arnie Kozak · Say Yayınları · 201998 okunma

·

165 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Amine