Dünyanın bakir olduğu zamanları bilir misin?
Ey sevgili,
Anlatayım mı sana,
Kanayan yaralarımız yoktu bizim,
Her hayat,
Kendi yüzünün bize yansıması kadar berrak dururdu,
Alfabe icat edilmemişti henüz,
Gözlerin dili vardı o vakitlerde,
Güzel bakmanın dili,bedenin dili,
Esaret diye anlatılan her şey bir hiçti,
Bir tek seven sevdiğine esir olurdu.
Akan yaşlar mutluluğa dairdi.
Gözden düşen her damla birer hikayeydi.
Aşıkların yazdığı,oynadığı ve unutamadığı…
Yalnızlık gecenin karanlığına sinmemişti henüz,
Irmaklar gibi akardı gece,
Yazın ortasında gamzesine kırağı düşen kadınlar olurdu.
Kış soğuğunda gülüşünde fesleğen büyüten kadınlar,
Ve AŞK,
Sevmeyi bilmeyenlerin kucağına düştüğü gün,
Yaralar icat oldu,
Gözlerin dili,yitik bir sevda gibi çekildi içine,
Bakmanın dili sustu,
Bedenin dili kabuk bağladı içine,
Bakir olan ne varsa,
Birkaç yüreğe yük oldu asırlarca,
Ve ey sevgili,
Şiir dili icat oldu o gün bügündür,
Ne zaman biri şiir derse, okursa ve yazarsa,
Kanarım ben nehirler misali durmaksızın…
·
168 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.