Item: İlahi Komedya - Araf
Rating: Rated 10
Author: minimalist ⍘

minimalist ⍘

@FethiKORKMAZ_·

05 Aug 2022

294 syf.

· Kitabı okudu

10/10 puan verdi

Read in 13 days

kutsal temizlik "Araf"

Bir klasiğe inceleme yazmak beni her zaman zorlamış ve tedirgin etmiştir, özellikle bu eser klasikler arasında kültleşip devleşmiş bir eserse daha zor oluyor. Hakkını vermenin tedirginliği sarıyor bu sefer beni. İsterim hakkını vermek verebilmek. Ha bir kültü yermek ise her zaman en basit olmuştur. Öyle bir şey olmayacak çünkü karşınıza şiir dünyasında yükselen ve "Yeni Yumuşak Biçem" hareketi ile de öncülük eden bir başyapıt ile geldim...

İlahi Komedya - Araf Komedya'nın ikinci kitabı. Vergilius ile çıktığımız #174827107 yolculuğuna Araf'ta da devam ediyoruz. İlk eserde ki kadar tedirgin edici ve dehşet verici oldukça da ürkütücü görüntülerin yerini bu katta umut ve kurtuluş ümidi alıyor... Işıklar görüyoruz yıldızlar görüyor cehennemdeki karanlık kendini unutturuyor burada. Şiirler marşlar ilahiler söyleyen ruhların yakarışına tanıklık ediyoruz... Bir köprü olarak yer alan Araf bir zincir gibi yukarı çıkılması ve arınarak asıl merkez olan Cehennem'in zıttı "YERYÜZÜ CENNETİNE" ulaşmayı hedefleyen ruhların hakikatidir. Burası insanlığın ilk yurdu. Ve Hz. Havva'nın ilk yanlışa düştüğü yer. Bölümde, Dante'nin umudu Virgilius'un ise hüznü sarıyor kitabı yavaş yavaş. Biri kavuşmanın heyacanı ile yolları geçerken bir diğeri ise veda'nın kapıyı çalan hüzün yollarının getirdiği kasvet ile ilerliyor ağır ağır... Ruhlara da değinmek isterim. Araf'ın ruhları dediğim gibi. Borçlarını ödemenin, kendilerine dua edecek olanların varlığının beslediği utkuyla ve büyük bir istençle devam ediyorlar yollarına. Bir arınma var burada bir tören icra ediliyor. Herkes günahlarının ağırlığıyla ulvi bir arınma ümidiyle eşitlenmeye çalışıyor günahlarında. Bu yücelik tabiiki de Tanrıdan geliyor. İnsana bir armağanı olarak görünüyor eserde. Tanrı, insandan günahlarının ağırlığınca pişmanlık bekliyor ve ruhlar bunun nişanesi olarak İncilden ilahiler okuyor sürekli ve sürekli. Buradaki ruhlar ne iyidir ne de kötüdür. Sıkışıp kalmış ve kurtulmayı arıyan ruhlar içsel bir değişim geçirirler her kat çıkıldıkça. Bazıları ise doğrudan İlah'ın merhametine sığınıyor borçlarını öderken, duasız ve kimsesizler. Beni üzenlerdi bunlar. Dante'yi de üzenler bunlardı diğerlerinin arasında. Bir yerde bağırıyor "kimse kalmadı bana dua edecek, kimse yetişmedi" Melek tasvirlerine bol bol yer veriyor Araf'ta Dante... Her meleğin ayrı görevleri var... Ve hepsi de ışıklar saçıyor. HZ. Meryem, Hz. Adem Hz. Havva, Hz. Musa Hz. İlyas ve daha birçok peygamberden bol bol saygıyla bahsediyor, anıyor. Hz. İsa'nın yeri hepsinden ayrı ve özel. Hristiyanlığın getirdiği bir ağırlık olarak üçlemeye oldukça çok yer vermiş. En azından Cehennem'e göre daha fazla... İncilden alınan bazı ceza sözleri ya da arınma deyin, bağışlanma deyin, Tanrıya yakarma deyin... #175851984 "Sevin, size kötülük edenleri" "ne mutlu merhametli olanlara" "ne mutlu gözyaşı dökenlere, ruhlarına erinç dolmakta çünkü" "ne mutlu adalete susamış olanlara" "ne mutlu yüreği saf olanlara" "ne mutlu günahları bağışlanmış olanlara" Burada bize bir anda veda ediyor çok sevgili rehberimiz Vergilius.. Yerini Beatrice'ye bırakıyor. Dante, kendisini gördüğünde titremeye başlıyor ve gözleri onu algılamadan gizemli bir etkiyle eski sevdasını duyumsuyor.. Dante'yi çok yakından hissettiğim bir andı bu... Kaç zamandır varlığından yoksun kaldığım, Ruhum'u ilk tanıdığımda ve ilk duyduğumda sesini, beni de bir titreme almış ve bedenimin her gözeneğinde ateş belirtilerini duyumsamıştım... Dante'nin sevdiğine kavuştuğu bu son sayfaları ben de sevdiğimin gözlerinin içine bakarak kendisine okuyarak bitirdim... Böylelikle arınmış oluyorum ben de... Ama bir farkla. Dante arınmak için yıkanıyor... Ben ise bir gülümsemeyle paklanıyorum... Dante ile Beatrice'nin karşılaşmaları beni oldukça şaşırttı.. Dante aşkına kavuştuğu için mutluyken Beatrice ise onu azarlıyordu. Bizimki ise yaramaz bir çocuk gibi kafasını önüne eğerek saygıyla dinliyordu yeni efendisini. Şöyle bir serzenişte bulunuyor Dante: "Ey kutsal ırmağın karşı kıyısındaki kişi" bir kılıç gibi keskin dilini bana yöneltmişti hiç ara vermeden sürdürdü sözlerini: "dediklerin doğru mu söyle: böyle bir suçlamaya, senin itirafında eklenmeli" Dante cevap verir: İçim öyle altüst olmuştu ki, konuşmak istedim, ama sesim kesildi ağzımdan çıkmadan önce. Komedya'nın yazılmasının bilhassa sebeplerinden bir tanesidir Beatrice. Dante kavuşamadığı yalnız sevgisini sürekli tazelettiği bu kadına karşı kendini sürekli yeniler. Yazdığı ilk eserde Beatrice'yi över ama bunun yetmediğini fark edip "kimsenin kimse için söylememiş olduğu şeyler söylemeye" söz verir ve karşınıza işte tam böyle bir eser çıkar...

İlahi Komedya sanıyorum ki Dante okuyacağım

İlahi Komedya - Cennet bölümünde sevgili hülyasını Tanrılar ile eş tutup yüceltecektirde... Şu muhabbeti es geçmek istemiyorum... Tanrılar ile eş tutmak ve Komedya'nın yazılma sebebi neden Beatrice... Şöyle ki Dante dönemin koşulları nedeniyle sürgünden sürgüne koşarken kendi içinde de uğradığı çalkantılar ile de sallanır ve bunun çözümü yani çaresini ise Tanrı'da bulur. Ama yetmez çünkü bu Tanrı sevgisini kendisinde özdeşleştiren biri var Beatrice. Burada bu ruha duyduğu sevgi kesinlikle Tanrı sevgisinin önüne geçmiştir diyebilirim. Ve böylelikle ortaya bir ürün çıkmıştır. Her şeyden öte Dante'nin dilini çok sevdiğim. Resmen kelimeleri raks ettirmiştir. Sembolik anlatımı ile de esere bir yücelik yüklenmiş ve ölümsüzlük kendini burada göstermiştir. Kullanmış olduğu mitolojik öğeler ve mitten beslenmesi ise beni kendisine daha çok hayran bıraktırmıştır...