Aldım elime kağıt ı kalemi duygusal melodinin ritmine kaptırdım kendimi içimde saklayamıyorum artık seni dışa vuruyorum sevdiğim senin için içimden geçenleri seni içime saklaya saklaya bir hal oldum zamansız gidişinin ardından yalnızlığımla savaşır oldum kaybettim ve ortalıktan kayboldum bak bu sefer mutluluğa dair bir söz yok satırlarımda bu sefer hüzünle yazılmış anlamsız bir veda var satırlarımın arasında mutluluğu Hasret kalmış ayrılığa kucak açmış bir kalple sana sesleniyorum gidişin zamansızdı ama her şeye nazaran ben yine de ansızın çıkıp gelmeni bekliyorum dayanacak gücüm kalmadı artık duy sesimi anla çaresizliğimi öldürme içimdeki seni gel artık gel gel ne olursun gökteki aya yıldıza bulutlara dokunamadığım gibi zordun sen imkansızdın saçlarına hiç yakınlaşmadan koklardım sevmeye kıyamazdım şimdi yoksun burnumun direkleri sızlamıyor mu sanıyorsun hangi bahane sustursun şimdi bu gönlü seviyorken seviyorum diyememek kolay mı sanıyorsun ben benim olacaksın sandım benim değilsin diye kalbimin her santimin de ağrılarım var göğsüme bastırdığın acıların sancısını hafif mi sanıyorsun hadi yeniden öğret bana gülmeyi yeniden as gözlerime tebessümleri öp yalnız kalmışlığımdan kırgınlıklarımı gider hani şu kalp dediğimiz yerden başa mesela özlediğim neredesin özlemin yüreğime yakmasın yanacaksa tek aşkın ateşiyle yansın öyle bir sevdiki seni yüreğim tanımaz oldu ne uzağı ne yakını seçemez oldu ne yazı ne kışı sensizken güneş doğuyor mu sanıyorsun ey sevdiğim gözlerin mi ağrıyor yağmur mu yağıyor bilemiyorum bu can sana hasretken güler mi sanıyorsun gelsen gelişinle yüzüm gülse Güneş açsa diyorum dünya dursa kimin umurunda bir değil bin defa da yazsa ayrılık kaderlerimizde senden bu yürek vazgeçer mi sanıyorsun tek sana ait tek sen sen diye atar ebediyen sen diye atar ebediyen
·
148 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.