Geceye bir şiir bırakıyorum. Al onunla ruhunu demlendir... Bakarsın şiir, senin o eksik kalmış yanını tamamlar, kim bilir . . “kanadından bir tutam rüzgâr düştü serçenin küserek büyüdü yaprak korkarak yandı soba bir serçe hızla havalandığında ayağının altında son defa toprağı öpen bir yaprak olup titremek düştü bana titredi ışık sofra bezi katlandı taze ekmek parçaları olup dağıldı kelimeler aklımda saati kurdum kendimi bozdum yavaşça çürüyen bir renk seçtim koynuma almak için uyudu kuş rüzgâr uyudu sobada ateş dalda yaprak uyudu bir kuyu daha kazdım etimde kanayıp uyudum yara uyudu uyanıp güneşi göğe kendimi sokaklara yamadım pencere diplerinde susuz kalmış saksı çiçekleri yollarda kırmızı ruj bulaşmış sigara izmaritleri herkeste ne idüğü belirsiz bir keder serçe rüzgârı unuttu kuruttu dal özbeöz yaprağını ağaç da dalını elbet toprak da ağacını bu böyle uzayıp gitti ateş, yanmayı bildiğinden daha iyi bildi hep sönmeyi içimde ele avuca sığmayan bir yara ne derinleşip öldürür ne sağalıp da güldürür habire kanayıp durur kalbimde bir serçe boşluğa vurur kanadını bir kuru dal daha ezilir ayağımın altında bir izmarit daha ama bunların günahı yoktur allah katında sonrası uğul uğul rüzgâr sonrası fırtına”

Taştaki Dikiş İziDevrim Horlu · İthaki Yayınları · 2020120 okunma

·

166 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.