Gönderi
"Ya öl ya da öldür! Benim kaderim bu. Sultan babam için bir tehdit, kardeşlerim için bir hasım, oğullarım için bir korkuydum. İstemeden doğmuştum, istemeden ölecek, istemeden öldürecektim."
Yavuz Ekinci'nin son romanı Belki De Dünyanın Sonundayım tarihi bir kurgu roman. Hüseyinoğulları hanedanında Sultan babanın ölümünden sonra şehzadeler arasında verilen taht mücadelesinden yola çıkarak iktidar, güç, güven izleğinde insanlık tarihi kadar eski bir meselenin, hayatın her alanında "iktidar olmanın" izini sürmüş. Bu bağlamda yazarın seçtiği şehzade isimleri de ( Davud, Mustafa, İsa, Musa) ayrı anlamlıydı.
Olayları biz şehzade Davud'un gözünden okurken, Sultan babalarının ölüm haberi üzerine harekete geçen şehzadelerin payitahta varmak ve tahta oturabilmek uğruna verdikleri mücadeleyi, sultan olabilme ihtimalinin aslında nasıl bir ölüm kalım savaşına dönüştüğünü, gücün insanları nasıl gaddarlaştırabildiğini, en yakınına bile güven duyamamanın yarattığı korkuyu çok güzel anlatıyor kitap boyunca Yavuz Ekinci. Sade dili ve yalın anlatımı da buna katkı sunuyor.
İktidar olma hırsı, güce tapma, güçlendikçe yalnızlaşma, güçle birlikte artan güvensizlik duygusu, kendini hep bir tehdit altında görme durumu, en yakınındakilere bile güvenememek günümüzde de hiç yabancı olmadığımız durumlar. İster bir devletin başında olun, ister bir şirket yönetin, aile ya da arkadaşlık ilişkilerinde bile, iktidar hep başa bela.
Belki De Hayatın Sonundayım dünyanın bir av partisi olduğunu, kimilerimizin av, kimilerimizin ise avcı olduğunu da hatırlatarak
" Her şey bittiğinde seni kim hatırlayacak?" sorusunu soruyor.
Kimse....
Keyifle okunsun...
··
1,022 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.