Ulaş Başar Gezgin: "Kanımla Bağlıyım Ben Bu Ülkeye": Kanımla Bağlıyım Ben Bu Ülkeye Kanımla bağlıyım ben bu ülkeye Bundandır, bulanıktır görüşüm Kök salmışım toprağına Ve taşkın verir dereleri damarlarımda Terini koklarım insanlarının Ve yürüyen milyonlarca ayak Tozunda sokaklarının İz bırakır ruhumda Yürüdüm bu ülkenin yollarında yolaklarında Tırmandım tepelerinin yılanımsı yollarını Bilirim sıcağını öğlesinin Ve bilirim...

Kanımla Bağlıyım Ben Bu Ülkeye

Kanımla bağlıyım ben bu ülkeye Bundandır, bulanıktır görüşüm Kök salmışım toprağına Ve taşkın verir dereleri damarlarımda Terini koklarım insanlarının Ve yürüyen milyonlarca ayak Tozunda sokaklarının İz bırakır ruhumda Yürüdüm bu ülkenin yollarında yolaklarında Tırmandım tepelerinin yılanımsı yollarını Bilirim sıcağını öğlesinin Ve bilirim tarlaları, insanların karanlık çökene dek çalıştırıldıkları Bilirim yüzleri, kırışık yüzleri Kazınmış olduğunu gördüm acının alnına birçoğunun Duydum can çekişmelerini Çok ağlamışlığım vardır kırık insanlarla Ve bakmışlığım boş anlamlı yüzlere Bedensiz yüzler yüzsüz bedenler Hiçbirşeyin sahipleri taşkırıcılar Sahibi olan sahipler bilirim hepsini tümden Feryat figan ettiğini duydum milyon insanın Durdum kalabalıklar arasında Terlerini kattıkları yerde insanların Sildikleri yerde kanlarını alınlarından sessizce sövüp sayarak Oturdum sessiz kasırgalar ortasında Ve iz bıraktı sıcaklıkları Kitlelerin izini taşıyorum alnımda Ve sövüp sayıyorsam Ve yükseltiyorsam bu tekil sesi Toz ve sövüp sayma arasında Minik bir ses veriyorsam minicik bir ses Hışırtısına bu kalabalığın Bağlı olmamdandır bu ülkeye Bağlıyım anneye, ölüm döşeğindeki dula Belinde yük olan adama Zincirle bağlıyım sızısına, benimdir o sızlanma Sesi olmayanlara aitim ben Güçlükle yürürler onlar ki kapı dışında İç çekerler onlar ki kalplerinde Başlarını sallarlar yalnızca Ve söylemiyorsam şarkısını güllerin ve nehirlerin Kan nehirleri görmekliğimdendir Bakıyorum kalabalığın haykırışına doğru Ve kan görüyorum taş kırıklarında Bakıyorum mangrov bataklığına Ve yürüyorum yerfıstığı tarlaları boyunca Ve görmüyorum hiçbirşey kandan başkaca Kan görüyorum çiftçinin yüzünde Okul çocuğunun avucunda Kan görüyorum üstünde kan görüyorum Lekesiz Ana Heykeli’nin Yürüyorum sokaklar boyu ve kan gölleri görüyorum Kan görüyorum ayakkabılarında iççamaşırında Kan görüyorum ellerinde insanların Ve sesimi yükseltiyorsam bu haykırışa Soluyor diyedir çimenler bu kan tufanında Karınları üstü yüzüyor balıklar gözleri kaplı kanlı tufanla Darmadağın dağılıyor dizelerim Bu mor dökümünde Zincire vurulmuş bir koçun çığlığı benimki Kesilirken Yok taçyaprağı yumuşak Yok sarı çekirdekler Yok cilalı çakıltaşı ezgileri Şarkıya toplanmış. Kabaca yontulmuştur sözlerim İnsanların ölesiye çalıştığı kayalardan Ağlamaklı sesleri çocukların Ayakları köle gibi çalıştırılan mahkumların Sövüp saymaları köylü kadınların Örgüleridir şarkımın benim. Toz rengidir resimlerim Ve pasın şarkısını söylerim sadece Yüzmüşlüğüm var taşkında Ve daha iyi bilirim daha iyi Değil mi ki bağlıyım bu ülkeye Kanımla. Olu Oguibe (d.1964) Nijeryalı şair Çeviren: Ulaş Başar Gezgin

52 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ulaş Başar Gezgin