Ey bulut, nereye bu acelen,
Niye böyle hızla gidersin gökte?
Uzak mı uzak ülkelere
Mektuplar mı var götürdüğün?
Kasvetli görüntün, hüzünlü ve kara,
İlerliyorsun böyle boşlukta;
İntikam mı sakladığın, keder mi yoksa
Parlak yüzünün ardında?
Bir rüzgar geldi de sürgün mü etti seni
Çok uzakta göksel evinden?
Benim gibi, sıla hasretiyle, gözyaşlarıyla
Tüm dünyada gezinerek amaçsızca.
Hüznümdür, gezinen, benim gibi,
Tek yoldaşım benim, bana kalan,
Nice denizler aştım nice kıtalar
Ama burnumda tüter anavatan.
Ey bulut, neden gözyaşıyla dolu kalbin;
Neden yağmurdur tesellin;
Öfkeyle dolusun haksızlıklara karşı,
Haşin yıldırımlar anlatır acını.
Kalbim dolu olsa da benim de
Ve dolu olsa da zihnim acılı düşüncelerle,
Bir sürgünün göğsünü dolduran
Kederlerimi kime dökeyim?
Ey bulut, yurdun yok senin!
Benden daha mutlusun sen;
Kuzeye yüzersin özgürce ve güneye,
Evinde sayılırsın tüm gökyüzünde.
Ama ben gözyaşı dökerim her adımımda
Üzüntü içinde, hüzün içinde;
Yurdumdan uzağa düşen her adımım
Beni daha çok yaklaştırıyor ölüme!
Beşiktaş Başpiskoposu Horen Nar Bey (1832-1892)
Çeviren: Ulaş Başar Gezgin