Tanımadılar beni gölgede
Emen, ten rengimi bu pasaporttaki
Ve bir sergiydi yaram onlara göre,
Turistler için, fotoğraf toplamayı seven.
Tanımadılar beni,
Ah... Terketmeyin
Avucumu, güneş olmaksızın
Çünkü tanıyor beni ağaçlar
Tanıyor beni tüm yağmur şarkıları
Terketmeyin beni ay gibi soluk!
Avucumu izlemiş tüm kuşlar
Uzak havaalanının kapısına doğru
Tüm buğday tarlaları
Tüm hapishaneler
Tüm beyaz mezar taşları
Tüm dikenli sınırlar
Sallanan tüm mendiller
Tüm gözler
Benimleydi,
Ama düştüler onları pasaportumdan
İsmimden, kimliğimden soyunuk?
Kendi ellerimle beslendiğim bir toprakta?
Haykırdı bugün Eyüp
Doldurarak gökyüzünü:
Emsal saymayın beni bir daha!
Of, baylar, Peygamberler,
Soruşturmayın ağaçları, adları için
Sormayın vadilere, anaları kim
Işıktan bir kılıç parlıyor alnımda
Ve nehir suyu çıkıveriyor elimden
Kimliğimdir benim, tüm insan kalpleri
İşte bundan, alın pasaportumu!
Mahmut Derviş
Çeviren: Ulaş Başar Gezgin