nekromansi
İnsanlara küstüm Ahmed abi
Yüzsüzlüğümü yüzüme vurdular umarsızca
Ben de diğer yanağımı çevirdim onlara
Yüzsüzüm ya...
Belki bundan en çok kendime küstüm
Sonra O'na, ona ve ona...
Hiçbirinin haberi yok Ahmed abi.
* * *
Her şeyi sana anlatayım diyorum ama
Nerden başlasam gözlerim doluyor;
Çocukken yüreğimi eşit parçalara bölmüştüm
Birazını kaybettim, birazını ufaladım
Çünkü büyüyünce aşka çok umut ağladım
Böyle böyle yüzsüze çıktı adım...
Biri biraz anlasa halimden, biraz sevse...
Yüreğimi tuttum ona tamamladım
Ben bile bıkmışken kendimden
Birinin beni isteyeceğini sandım
Ben çok yanıldım Ahmed abi...
* * *
Bir şarkı var, dinlesen sen de seversin
Sözleri yok, gerek de yok...
Her notasını bir bir işliyorum
Bakımsızlıktan çürütmek üzere olan
Göğüs tahtama...
İşliyorum ki az daha dayansın...
Çok değil az... Beni az daha yaşatsın
Sonra ister kırılsın isterse yansın...
Saatlerdir çalıp duruyor bu şarkı
Burada olsan değiştir, derdin... Ama yoksun...
Zaten bu yüzden hep imrendim sana:
Ne güzel, yoksun...
Ahmed abi, bir bilsen şu yaşam denen illeti
Ölü doğduğuna şükredersin...
@havale
·
220 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.