11 Ağustos 2022/Hastalar Risalesi
(Yaradılıştan harika gözlerimi öyle ya da böylelikle bozdum, (olabiliyorsa) reset sonrası, 0 km gözlerimle ilk okumamı çok çok zorlanarak yaptım. Anladım: Henüz okumak için çok erken... Çok iyi bildiğim bir kitaptan 40 sayfayı bile çok zorlanarak okudum.)
Hastalar Risalesi ile "kapanışta açılırım" demiştim. Göz ameliyatı sonrasında kapanacak gözlerimi kastetmiştim. Açıldığı zamanda son okuduğum kitabı, ilk okuyacağım kitap olarak belirlemiştim. Hastalar Risalesi. 1 Ağustos'tan bu yana herkes için kaç gün geçti bilmiyorum ama benim için aylar geçmiş gibi... Hakikati bozmak hem çok tehlikeli hem de cesaret isteyen bir iş. Düzeltmeye çalışmaksa gerçekten çok çok riskli. Ama zaman değişmiş, asır başkalaşmış deyip çıktım bir yola. Tabii ki dünya üzerinde bulunan milyonlarca hastalık yanında benim göz rahatsızlığım belki bir hiç hükmündedir. Yine de kişioğlu kendisini görür bu tip şeylerde yalnızca.
Bende dedim:
"Her derde bir derman halketmiştir. Tedavi için ilâçları almak, istimal etmek meşrudur. Fakat tesiri ve şifayı, Cenab-ı Hak'tan bilmek gerektir. Dermanı o verdiği gibi, şifayı da o veriyor."
O zaman benim derdime de bir derman var görünüyor, derman Allah'tan deyip devam ettim. Bunca yıl böyle bir fırsatım varken hiç düşünmedim ama son zamanlarda çok çok zorlandım, işte o zaman idrak ettim:
"Zira hastalık, duanın vaktidir; şifa, duanın neticesi değil."
Bu düşünce ile Allah'a emanet ettim kendimi.
Ve kendime sürekli olarak,
"İşte o perdeyi senin gözünden kaldıracak, o gözle seni baktıracak göz hekimi, Kur’an-ı Hakîm’dir." dedim.
Bunları ısrarla belirtiyorum çünkü gerçekten şifayı Allah'tan bilmedikten, beklemedikten sonra sadece maddi bir iyileşme olacağını çok iyi biliyordum. Bazen insan bunları göreceğime kör olsaydım der ya:
"Ey gözüne perde gelen hasta! Eğer ehl-i imanın gözüne gelen perdenin altında nasıl bir nur ve manevî bir göz olduğunu bilsen “Yüz bin şükür Rabb-i Rahîm’ime!” dersin....."
İşte. Öyle dememek için gözlerime bir şans verdim. RABBİM bu süreçte yaşadığım sıkıntıları, acıları maddi manevi günahlarıma kefaret etsin inşaallah.
Bu süreci benimle birlikte sonuna kadar yaşayan canım ablacığım. 
Seher Seni hiç bir zaman hakkıyla takdir ettiğimi düşünmüyorum. Varlığının benim için ne demek olduğunu yaşanmışlıklarla öğrendim. Herhalde dünya üzerinde beni senin kadar "kabul etmiş" biri daha yoktur. Ama ben ne hakkıyla sevebildim ne de gösterebildim. Yapı meselesi dedim çıktım icinden. Şimdi senin şahsında kızını dünyada en çok seviyorum. Bu geç kalmış özrümü kabul et... Şu süreçte daha çok kahrımı çektin. Başkası olsa derdi; bir iki gün saçın başın yıkanmasa ne olur sanki? Hasta adam yemek mi arar ne gelirse onu yer? Bu sıcakta pervaneyle çocuklarım uyusun, En rahat yerde ben uyuyayım, Damlaların saatini gözü görüyor takip etsin, ne bileyim planlarımı bozmam onu da yanımda sürüklerim.... vs vs. Bir dolu şey. Sense benim asla hak etmediğim bir şekilde bana bebek gibi baktın. Hepiniz baktınız ailece. Azra bile o halde beni her zamankinden çok sevdiğini hissettirdi. Asla laf olsun diye söylemiyorum bunları. Görmeyen gözlerim oldunuz. Benimle acı çektiniz, uyumadınız, karanlıkta kaldınız, ışığım oldunuz... Hakkınızı gerçekten ödeyemem biliyorum ama çabalayacağım. Ne kadar şükretsem az, iyi ki sen benim ablamsın. İyi ki sen saf iyiliksin. Sizin için duam: Allah tüm kötülerden ve kötülüklerden korusun aileni. Daha iyi bir dua bilmiyorum.
·
325 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.