AVCI TOPLAYICILAR “SÜPER ATLET” MIYDI?
Avcı-toplayıcılar, bütün gün av peşinde onlarca kilometre koşan süper atletler sanıyoruz. Ama paleoantropologlar, yıllardır bu durumun böyle olmadığını yazıyor. Avcı-toplayıcı toplum, tahmin ettiğimizden çok daha az hareket ediyordu. Av bulmak için günde 10-15 km yürüyüş yapıyor bu arada buldukları bal, meyve gibi besinleri topluyorlardı. Yeterli besini bulduktan sonra ise dinleniyorlardı.
Yaşamları için hareket ediyorlardı egzersiz yapmıyorlardı. Yiyeceğin kısıtlı olduğu bir ortamda, “Bugün yemek yedim, gideyim de ağırlık kaldırayım kas kitlemi ve günlük enerji ihtiyacımı artırayım” deme şansları yoktu.
CrossFit yapanlar “Güç kazanmak içgüdümüzde var” der. Bunun aslı yoktur çünkü evrimsel olarak gereksiz enerji harcamak gibi bir içgüdümüz yok. Zaten sorun da buradan başlıyor; yaşamak için gereken enerjiyi fazlası ile alan insan türünün biraz daha hareket edeyim enerji tüketeyim gibi bir motivasyonu yok.
Uzun yürüyüşler, koşular yapabilmemizi sağlayan ve dayanıklılığımızı artıran değişimler olmasaydı, türümüz bugüne kadar gelemezdi. Avladığımız hayvanlar koşarken vücut ısılarını düşüremezler insan türü ise düşürür ve bir süre sonra hareketsiz kalan avını yakalar.
Ama türümüzün gelişmesini sağlayan sadece bu değil. Beynimizi geliştiren değişimler de oldu. Bunlar daha az çaba harcayarak daha fazla av elde etmemizi sağladı. Daha gelişmiş mızraklar ve o mızrakları atacak ilkel sapanlar, fazla koşmadan uzaktan avlanmayı sağladı. Tuzak kurmayı öğrendik, pişirmeyi öğrendik bu gelişmeler de avlardan daha fazla enerji sağlamamıza yol açtı. Yöntemlerimiz geliştikçe av alanlarımız da değişti. Kuşlar, balıklar ve dünyada yenebilir hale getirilen ne varsa hepsi, doymak bilmez insan iştahının kurbanı oldu.
Sayfa 27Kitabı okudu
·
103 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.