Ama kalbe kimi, ne zaman, nasıl seveceğinin söylenmediğini öğrendim. Kalp canı ne isterse onu yapıyor. Kontrol edebileceğimiz tek şey; hayatımıza ve aklımıza, kalbimize yetişme şansı verip vermeyeceğimiz. Her ay bir CoHo kitabında bu ayki konuğumuz bu kitap oldu. Açıkçası çok sevdim diyemem ama sevmedim de diyemem. Kısaca konusundan bahsederek Sydney’nin bir süredir karşı balkonunda izlediği gitar çalan bir müzisyen var. Kızımız kendisi de müzik okuyor ve o çalarken kendince şarkı sözleri yazıyor. Ridge yani müzisyenimiz (tıkanıklık yaşayıp söz yazamayan) bunu fark ediyor ve okumak istiyor, böylece tanışıyorlar. 22. doğum gününde Ridge’in erkek arkadaşının onu ev arkadaşıyla aldattığını söylemesi üzerine birden evi terk ediyor ve kendini Ridge ile ev arkadaşı olmuş halde buluyor. Kitap bu şekilde başlıyor. Ve kesinlikle bir aşk üçgeni söz konusu. Ridge sağır. Bu yüzden sürekli mesajlaşarak anlaşıyorlar fakat beraber söz yazıp şarkı yazarken Ridge’in titreşimleri hissetmesi gerektiği için bazı anlar yaşıyorlar. Ridge’in bir sevgilisi var. Onlarca kez bunu yapmamaları gerektiğini söyledikleri halde kendilerini hep tam da yapmamaları gereken durumlarda buluyorlar. Peki bu nereye kadar böyle devam eder? Yapmayı en istemediğin durumda kendini bulursan ne olur? Bunları kitapta okuyoruz. Ben bu gelgitli ilişkileri hiç sevmedim. O duyguları hiç alamadım da. Şaşırtıcı bir şekilde bir CoHo kitabında ağlamadım. Sanırım bu kitabı baya önce yazdığından kaynaklı. Ne kadar geliştiği açıkça görülüyor. Tek beğendiğim yerler beraber şarkı yaptıkları yerlerdi. Son kısımda biraz akıllı davrandılar bir de, o kadar. Devamı için de ölüp bitmiyorum ama okurum.

Belki Bir GünColleen Hoover · Epsilon Yayınları · 0311 okunma

·

210 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özlem Babacan