Çocukların eğitimi kendilerine dünyada bir yer açma, bireysel statü ve başarı elde etme gibi konular etrafında şekilleniyor ve özgüven duygusunu merkeze yerleştiriyor. Bu da benmerkezci, kendine sevdalı, sosyal rütbeyi önemseyen gençlerin yetişmesine zemin hazırlıyor. Oysa çocuklarımıza şefkati, merhameti ve yârenliği öğretmeliyiz. Dikkatin daha fazlası duyguların eğitimine verilmeli. Şefkat ve merhamete dayanan bir eğitim, öteki için de sorumluluk duymayı, ötekinin de ilgi, iyilik ve adaleti hak ettiğini kabullenmeyi beraberinde getirir. Başkasını düşünebilmek, başkasının iyiliğinden kendini mesul hissetmek çocuklarımıza verebileceğimiz yüce değerlerdir. Erdem eksenli bir dünyada yaşamayı seçiyorsak, hiç savunmaya geçmeden ve hiç yargılamadan bilincimizi diğer insanların ızdırabına açabilmeliyiz. Ve o acıyı dindirmek için istek duyabilmeliyiz.
Ey merhamet! Ey kalpten kalbe giden yol! Yak kandillerini, dağılsın karanlık.
Sayfa 79Kitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.