Romalı şair Quintus Horatius Flaccus’un kendisinden alınan her bir şiir için kullandığı düşünülen bir sözü var.
“Disjecta membra poetae.” (Latince )
“Şairin paramparça olmuş uzuvları anlamına geliyor.
Balzac her okuduğumda içimde yankı bulur bu söz.
Zirâ elli bir yıla sığdırdığı yüz elliyi aşkın yapıtıyla, bu yapıtlarda kendi deyişiyle “nüfus idaresiyle yarışırcasına” inceden inceye tanıttığı iki bini aşkın karakteriyle ve olağanüstü yaratıcılığıyla Fransız edebiyatına damgasını vuran Balzac’ın belki de hiç bilmediğimiz daha nice eseri vardır.
Çakalların Başı Ferragus, İnsanlık Komedyası'na ait Paris Yaşamından Sahneler'i anlattığı üçlemesi “Onüçlerin Romanı”nın ilk kitabı olma özelliğini taşıyor.
19. yüzyılın ortaları…
Paris'in dünyanın başkenti sayıldığı zamanlar.
Balzac'ın büyük bir ustalıkla betimlediği, neredeyse insani niteliklere sahip, yoksulu ve zengini, düşkünü ve soylusu her türden insanıyla, sefaleti ve görkemiyle canlandırdığı Paris sokaklarında peşine düşülen bir sır.
Âşık olduğu evli kadını Paris'in tekinsiz arka sokaklarından birinde gören genç bir subay hiç fark etmeden ölümcül olaylar silsilesini tetikler.
Bu asil kadının sadakatsizliğinden şüphelenen kocası bu ihtişamlı ama aynı zamanda sefalet içindeki Paris'i altüst ederek gerçeğe ulaşmaya çalışır.
Suikast girişimleri, dedikodular, güvensizlikler ve ince ince tasarlanmış intikam planlarının ucu “Çakallar Tarikatı" isimli suç çetesine kadar ulaşır ve isteriksiz tetiklenen entrikalar yumağına dönüşür.
Her cümlesine sarılmak istediğim eserin çevirisi #ümitmoranaltan ‘a ait.
Çakalların Başı Ferragus
·
210 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.