Günlerden bir gün adamın biri hayatın anlamını merak etmiş. Bulduğu hiçbir yanıt ona yeterli gelmemiş ve çevresine danışmış; aldığı cevaplar da ona yetmemiş. Köyler, kasabalar, ülkeler dolaşmış ama yetineceği bir cevap bulamamış. Tam umudunu
yitirmişken bir köyde ona “Şu karşıki dağları görüyor musun? Orada yaşlı bir bilge yaşar. İstersen ona git, belki o sana aradığın cevabı verebilir.” demişler. Çok zorlu bir yolculuk sonunda bilgenin yaşadığı yere ulaşmış adam. Kapıdan içeriye girmiş ve bilgeye hayatın anlamını sormuş. Bilge: “Sana bunun cevabını söylemeden önce bir sınavdan geçmen gerek.” demiş. Adam derhâl kabul etmiş. Bilge adamın eline bir çay kaşığı vermiş ve içine silme zeytinyağı doldurmuş. Şimdi çık, bahçede bir tur at ve tekrar buraya gel. Yalnız dikkat et, kaşıktaki zeytinyağı eksilmesin; eğer bir damla eksilirse kaybedersin, demiş. Adam, gözü çay kaşığında bahçeyi turlayıp gelmiş. Bilge bakmış ve “Güzel, kaşıktan yağ eksilmemiş;
peki, bahçe nasıldı?” demiş. Adam da demiş ki “Ben kaşıktan başka
yere bakmadım ki!”
“Şimdi tekrar bahçeyi dolaş, kaşık yine elinde olacak ama bahçeyi inceleyip de gel.” demiş bilge.
Adam tekrar bahçeye çıkmış, gördüğü güzellikler karşısında büyülenmiş. Döndüğünde de bilge yine adama “Bahçe nasıldı?” diye sormuş. Adam gördüğü güzellikler karşısında büyülendiğini heyecanla anlatmış.
Bilge gülümsemiş “Ama kaşıkta yağ kalmamış.” demiş ve eklemiş:
“Hayat ancak senin bakışınla anlam kazanır: Ya sadece bir noktayı görürsün ve hayatın akıp gider, sen farkına varmazsın ya da görebileceğin tüm güzelliklerin tam ortasında yaşarsın ve zaman anlam kazanır.”