O güneşler fırıl fırıl dönerek arar seni
Raksa başlayamaz evren bulmadan onlar seni
Hayallerinle parlayınca göklere sığmaz da
Alev kısar bu can duymadığı zamanlar seni
Aklın buz çöllerinde yitenler anlamaz elbet
Ancak onlar, ateşte yaşayanlar, anlar seni
Şevk ışıklarıyla yenilenir dünya rengarenk
Gülüyle, bülbülüyle düşündükçe bahâr seni
Dünyanızla beraber düşmekteyiz ya, boşluğa
Sesin de var aynı boşşukta, sevmek de seni
Bir çağ gelir ki anarlar bu Gâlib'i demişsin
Neyi anmaktayız biz andığımız kadar seni"
Şeyh Galib'in hatırasına ithafen