Hasan İzzettin Dinamo 'nun 1917-1927 yılları arasında hayatındaki yokluğu anlatıyor, yoktan var olmaya çabalayan 8 yaşında kimsesiz kalmış bir yetimi, tam olarak kendisini. Aile yok, öğretmen yok, devlet yok, öksüzlere kollayan bir güç yok. Musa ve 400 yetim bir şekilde başının çaresine bakmak zorunda. Onların penceresinden savaş nasıldı, aile, yuva sıcaklığından yoksun kalmak nasıl hissettiriyordu, hayatın zorluklarını küçük omuzları nasıl taşıdı. Musa kitabın daha ilk sayfalarında bir isyan ediyor ki; "Bizi bu hallere düşürenlerin Allah bin kere cezasını versin. Hepsini öldürdüler, hepsini. Kala kala üç kardeş kaldık, bizi de öldürecekler. Kim için ölüyoruz biz Allah aşkına? Şehirde yığınlarla rahat yaşayan, yiyip içen insan var. Yalnız biz mi kurbanlık koyunuz? Kimse tavuğunu bile bize kurban etmezken biz dağ gibi babamızı, ağabeyimizi onlara kurban ettik. Annemiz de, kardeşlerimiz de onlara kurban gitti." (syf. 15) İnceleme bu kadar… Haklı bir isyanın karşısında saygıyla eğilmekten başka ne yapılabilir. Soyadı kanunu çıktığında, başına gelebilecekler konusunda uyarılan ama bunu umursamayıp Dinamo soyadını alan birinden bahsedeceğim size, bir parça Dinamo katmaya çalışacağım hayatlarımıza.. Sanata ve edebiyata adanmış bir hayat Dinamo’nun hayatı. 8 yaşında iki kız kardeşi ile çıktığı zorlu yolculukta 10 yıl boyunca öksüz yurtlarında, rüzgarın estiği her yerde o var. Samsun'da, İstanbul'un her iki yakasında, Amasya'da... Öksüz çocukların, savaşın ortasında çektiği açlığı, korkuları, sefaleti ve umutsuzluğu hiçbir edebi kaygı duymadan koymuş önümüze Dinamo. Samsun’da iki kız kardeşiyle beraber Öksüz Yurdu’nda bırakmıştık Musa’yı, rüzgar nereye savurduysa oraya gitti Musa, malum savaş yılları, daha genç Cumhuriyet kurulmamış, Ülke’de karmaşıklık hakim ve Öksüzlere bakacak ne yurt, ne öğretmen, ne yemek, ne giyecek pabuç var Devlette. Var gerisini sen düşün, 8 yaşında ki Musa gibi düşün; okuma hevesiyle yanıp tutuşan Musa gibi. Temel Çavuş, (Savaş ve Açlar’da ailesinin zorlu yaşam hikayesini anlattığı, benimde gönlüme taht kurmuş) Ahmet Bey’dir. Musa, Hasan İzzettin Dinamo’dur. Bu kadarla kalmıyor: Aziz Nesin’dir. Nazım Hikmet, Orhan Kemal, Rıfat Ilgaz’dır o, Sabahattin Ali’dir, Yaşar Kemal’dir. Hepsiyle ortak bir yanı olmuş; hayatı boyunca, hepsiyle dostluklar kurmuş. Toplum için kavgalar vermiş, mapushanelerde yatmış- birlikte yatmış bazılarıyla. Öyle, savaş bitince derdi bitmemiş Musa’nın, ömrü boyunca açlıktan değilse, Devlet zulmünden çekmiş. Fikirleri yüzünden, şiirleri yüzünden suçlu görülmüş, siyasi görüşlerinden ötürü Komünist denilmiş ve unutulsun istenmiş. Zaten Komünist dedin mi daha bir şey anlatamazsın bu cahil millete, Allah Allah nidalarıyla emerler kanını, bakmazlar gözünün yaşına. Bu yüzden; bu ülkenin Vatansever evlatlarından ayırılmış bir değer, bir koca yaşam Hasan İzzettin Dinamo. Hayat hikayesini romanlaştırdığı diğer kitapları da okumaya devam edeceğim, çünkü benim hayatıma Dinamo'lar katmam gerekiyor, onun yaşam kavgası bana yaşam mücadelesi veriyor.

Açlık

Koyun Baba

Musa'nın Gecekondusu ve son kitap

Musa'nın Mapusanesi Başarı kazanmak ve ileriye sağlam adımlar atabilmek için hepimize biraz Musa'nın hırsından gerek; okuma hırsından. İyi kitaplar okumanız dileğiyle…