Şükrü Erbaş'ın veda havası bu kitap. Artık yazmasam ne olur ki demiş. Kendi deyimiyle yaşlı bir zamanın tozunu şiire düşürmek istemiyor.
"Şiir sizi bırakmaz!" Diyenlere bunun bir avuntu, gizli bir kibir olduğunu söylüyor.
Şairin eşi -Hatice Hanım- gittiğinden beri şiirinin öznesini yitirmiş gibi. Haksız da değil hani çünkü her giden arda kalandan bir şeyler götürür.
"Bir mezara çiçek ektiniz mi hiç? Dediği yerde şiir var işte. Bildiğimiz tüm şiirlerin üstünde.
Ölüm bir gazel gibi okunuyor çoğu kez, sesi kulaktan hiç gitmeyen bir gazel...
Şairin başka şiirlerini okur muyuz, ya da kitapta söylediği gibi sahiden bırakır mı bilmiyorum. Yine de ben bir fani olarak o eşsiz avuntuya sarılayım. Hatice'nin bıraktığı yerden bir şeyleri tutması lazım çünkü ve bu tutamaç hep şiir olur dilerim sevgili şair...
"Biz hepimiz
Bir mutsuzluk töreninde
Varlığıyla yaralı
Birer yeryüzü ağrısıyız."