Kara Kadın
Çıplak kadın, kara kadın!
Giyinmişsin yaşamın kendi olan renginle, güzellik olan
biçiminle!
Gölgende büyümüştüm, ellerinin yumuşaklığı örtmüştü
gözlerimi.
Sonra, yazın ve öğlenin sıcağında, birden buldum seni
adanmış toprak, kavrulan yüksek bir tepenin üstünde
Ve güzelliğin uçan bir kartalın çakışı gibi çarpıyor
Sayfa 198Kitabı okudu
·
273 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.