Sermaye Serbestliği 1989
Türkiye'nin, yabancı sermayenin ülkeye girmesini istemesindeki temel sebep, yukarıda da açıklandığı üzere, Türkiye'nin yurt dışından borçlanmayı mevcut şartlar dahilinde ucuz bir kaynak olarak algılamasıdır. Zira yurt içindeki reel faizler devletin iç borcunu çevirebilmesi için yüksek tutuluyordu ve buna bağlı olarak Türk Lirası dolar karşısında değerli kılınmıştı. Kısa vadeli sermaye girişinin tasarrufları arttırmasını sağlaması ve bu şekilde ülke ekonomisini olumlu etkilemesi umulmuştur. Fakat sermaye hareketlerine serbestlik getirilmesi, Türkiye'nin döviz borçlarının hızla artmasına yol açmıştır. Zira bu serbestiyle birlikte Türkiye'nin ihracata yönelik büyüme stratejisi yerini sermaye ithalatına yönelik bir büyümeye yani sonuç olarak
ithalata yönelik bir büyümeye bırakmıştır. Türkiye'nin sermaye hareketlerini serbest bırakması sonucunda ülkeye giren serma-
ye miktarı artmıştır. 1989 yılından hemen önceki 5 yıllık dönem süresince Türkiye'ye giren yabancı sermaye 6,2 milyar dolar iken, 1989 yılını takip eden 5 yıllık dönem içerisinde bu miktar 13,2 milyar dolar olarak, yüzde lO0'den büyük bir artış gerçekleştirmiştir. Ancak bu sermaye girişi hükümetin beklentisinin aksine Türkiye'deki faiz
oranlarını küresel seviyeye indirmemiştir. Hükümet de dış kaynak bulduğu düşüncesiyle kamu harcamalarında bir kısıntıya gitmeyince, finansman olanakları arttıkça kamu açıkları da büyümeye devam etmiştir. Türkiye'nin 1986'da 32 milyar dolar olan dış borç stoku yüzde lO0'ün üzerinde bir büyümeyle 1993 sonunda 67 milyar dolara ulaşmıştır.Ayrıca ülkeye giren yabancı sermaye çoğunlukla sıcak para şeklinde
gerçekleşmiş ve bu nedenle Türkiye ekonomisinde 1990'lar boyunca kırılgan bir or-
tam devam etmiştir. 1994 ve 2001 yıllarında Türkiye'den çıkarken, bu yabancı sermaye Türkiye'nin tarihinin en ağır ekonomik bunalımlarını yaşamasına yol açmıştır.
·
220 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.